________________
તે જ વસ્તુ ભાગ્યવાન આત્માને આપોઆપ આવી મળે છે. આ અવસરે દેશભૂષણ અને કુલભૂષણ નામના બે જ્ઞાની મુનિવરો એ જ અરસામાં ત્યાં પધાર્યા અને ઉદ્યાનમાં બિરાજમાન થયા તે મહાત્માઓ પધાર્યાના ખબર તરત જ શ્રીરામચંદ્રજી , શ્રીલક્ષ્મણજી અને શ્રી ભરતજી આદિને મળ્યા.
મહાપુરૂષોના આવાગમનના ખબર કોને મળે ? મહામુનિઓની પધરામણીના ખબર તરત જ શ્રી રામચંદ્રજી વિગેરે રાજસુખો ભોગવનારને મળી જાય, તેનું કારણ શું એ વિચારો ! શ્રી રામચંદ્રજી વગેરેની ધર્મવૃત્તિ, આ દ્વારા પણ સમજવા ધારો તો સમજી શકાય તેમ છે. આજે જૈનકુળમાં જન્મેલા કેટલા શ્રીમંતોને, મુનિરાજો પધારતાંની સાથે જ મુનિરાજો પધાર્યાની ખબર મળે છે ? ‘મુનિરાજો પધાર્યા છે એવા ખબર સાંભળીને કેટલા શ્રીમંતોનાં હૈયા પ્રફુલ્લ બને છે ? મુનિરાજો પધાર્યા છે એ જાણવા માટે કેટલા શ્રીમંતો ઉત્સુક હોય છે? કયા શ્રીમંતની એવી દશા છે કે કોઈ ધર્મીને મુનિવરો પધાર્યાની ખબર તેમને પહોંચાડવાનું મન થાય ? પૂર્વના ધર્મી રાજાઓ અને ધર્મી શ્રીમંતો તો એવા માણસો યોજી રાખતા કે જે માણસો મહાત્માઓના આવાગમન વિષે કાળજી રાખતા અને મહાત્માઓ પધાર્યાનું સાંભળતાંની સાથે જ માલિકને ખબર દેવા દોડતા. એ માલિકો પણ એવા ખબર લઈને આવનારને એવો નવાજી દેતા કે એ એક જ સેવામાં ખબર લઈ આવનારનું દારિદ્ર ફડાઈ તું મહામુનિ પધાર્યા એવા ખબર સાંભળતાં એ લોકોને એટલો બધો આનંદ થતો કે એ ખબર લાવનારને તેઓથી ઉલ્લાસપૂર્વક ઇનામ અપાઈ જતું. ઇનામ આપતા નહિ, પણ અપાઈ જતું અને હદયના ઉલ્લાસથી જે ઈનામ અપાઈ જાય તેમાં ખામી પણ શી રહે ? ખામી રહે તેટલી ઈનામ લેનારના ભાગ્યની ખામી, એ દશા હતી.
શ્રીરામચંદ્રજી વગેરે ભોગોમાં પડેલા હતા, પણ વૈરાગ્યના વૈરી નહોતા. ભોગત્યાગ એ જ કલ્યાણકારી માર્ગ છે એમ એ માનતા હતા. ભોગોને રોગોની જેમ છોડીને અનંત જ્ઞાનીઓની આજ્ઞા મુજબ વિચરનારા મહાત્માઓ જ જગતમાં સૌથી શ્રેષ્ઠ છે અને બધાએ ૨૭૩
ભગવાને કર્યું તે હિં, કહ્યું તે કરવાનું....૧૧
