________________
સતત-અાહરણ......ભાગ-૩
નગરી બનાવી, અને એનું નામ રામપુરી પાડયું. આથી રામ ત્યાં અયોધ્યા' આ કહેતીનો પણ સાક્ષાત્કાર થયો. ખરેખર, પુણ્ય સાથે જ રહે છે.”
_દ્ધિ અને સિદ્ધિ ત્યાગીની સેવીકા છે ભાગ્યવાન્ પુરુષો ઘેરથી રાજ્ય મૂકીને અટવીમાં આવ્યા તો અહીં પણ રાજ્ય મળ્યું. ત્યાગથી સામગ્રી બધી મળે છે. પણ એવી સામગ્રી મેળવવા માટે તમે ત્યાગ ન કરતા. ખરેખર, ઋદ્ધિ અને સિદ્ધિ હદયના ત્યાગીની તો સેવિકા છે. પણ જે ઓ એ ઋદ્ધિ અને સિદ્ધિના ગુલામ બને છે તેઓની તો એ કડકમાં કડક અને કઠોરમાં કઠોર માલિક જ બની બેસે છે. તથા એવી જાતની
માલિક બનીને એ પોતાના ગુલામોને યથેચ્છપણે નચાવે છે અને એ મેં નાચ તો આજે પણ આપણને પ્રત્યક્ષ છે. બાકી પોતાનો હદયથી સર્વ
પ્રકારે ત્યાગ કરનારની તો એ કેવી ગુલામી કરે છે? એ જાણવા માટે
શ્રીતીર્થંકરદેવોનાં દૃષ્ટાંતો બસ છે. અંતિમ ભવમાં અઢળક લક્ષ્મીનો હુ અનુપમ ત્યાગ કરીને વીતરાગ બનેલા તે પરમ તારકોને જમીન ૐ ઉપર પગ પણ ન મૂકવા દે. એ તારકને પગલે પગલે સુવર્ણકમળ
તૈયાર, એની મેળે ગોઠવાઈ જાય, છત્ર ચામર અને સિંહાસન પણ સાથે જ ચાલે, વાયુ પણ પ્રદક્ષિણા કરે, કાંટા પણ અધોમુખા થાય, પક્ષિઓ પણ પ્રદક્ષિણા કરે. અને વૃક્ષો પણ નમે. વિચારો કે આ બધું શાથી? કહેવું જ પડશે કે અનુપમ વિરાગી થઈને વીતરાગ બન્યા એથી. આથી સમજો કે વિરાગી સુખી છે. બાકી જે રાગી બન્યા છે. તે તો ભોગોની હયાતિમાં પણ આશાના આવેગથી દુ:ખી જ છે.
લઘુ કમપણાનો ઉત્તમ પ્રભાવ આપણે જોયું કે સાધર્મિક માટે શ્રી રામચંદ્રજીએ નગરીમાં પ્રવેશ સુલભ રાખ્યો હતો. પોતાના સાધર્મિકને આ નગરીમાં પેસતાં અટકાવવાની સૌ કોઈને મના હતી. ખરે જ, સાધર્મિક ભક્તિ તે આનું નામ. સાધર્મિક માટે આવી દશાને રાખનારાં ધર્માત્માઓ આજે કેટલાં છે?
