________________
૪૫૪
હરિવંશ ઢાલ સાગર
અસંજતી ને અવિરતિ, જાણી દ્રૌપદી દેવ; માન્યો નહિ મુની, ફિર ચાલ્યો તખેવા. ૩
દ્વાલ ૧૪૦ મી
(ચંદ્રાવલાનીએ દેશી) રીશ વસે ચિત્ત ચિતવે રે, એક પુરુષની નાર; ગર્વ કરે મનમેં ઘણું રે, હું મોટી સંસારે જાણી; પાંચ પુરુષની નાર વખાણી, મદ આઠે હીશું અતિ જાતી;
ન્યાયે રહે રસ રંગે રાતી. ૧ છ નારદજી રે, કદલી તસની ઉપમા રે; જાણી કાલ વિનાશ, ફલ મૂકે તિમ દ્રૌપદી રે; પડી ચાહે પાસ, પડીયો ચાહે પાસને એતાં; મુજને તો અણુ આદર દેતાં, તે હું જે વિણશું કામ;
એમ કહી સકી ચાલ્યો તામ, જીર સેલ હજાર એ દેશમાં રે, વતે હરીની આણ; પહોંચાવું તેહિ સ્થાનકે રે, જિહાં ન ચાલે હરી પ્રાણ; જિહાં ન ચાલે હરીને પ્રાણુ, શેવું સે જઈ નિશ્ચલ ઠાણુ; દ્વીપ સમુદ્ર ઓલંગી જાય, નારદ કરવા કાજ ઉમાય. જી૩ ધાતકી ખંડ ભરતમેં રે, સુર કંકાહ ઉછાહ; પદ્મનાભી રાજા ભલો રે, સાત સયાત્રીય નાહ; સાત સયા ત્રીય કેરે નાહ, આપુણુપે જાણે ગુણ ગાહક નારી નિરેમશું સુખ વાસી,
| ભેગ પુરંદર લીલ વિલાશી. જી: નારદ ચાલી આઈ રે, મહેલમાંહિ મનરંગ; રાજા રાણી સાચવે રે, સેવા ધર્મ સુચંગ;
