________________
मित्रानंद
॥ ३ ॥
अर्थ:- एक दिवसे मनमां ते राजा तथा मन्त्रीश्वरवच्चे उद्यमवाद तथा पुण्यवादना स्थापनाना संबंधमां क्लेश उत्पन्न थयो. ॥७॥ कुधाथ वसुधानाथः प्रोवाच सचिवं प्रति । व्यवसायः प्रमाणं न प्रमाणं पुण्यमेव चेत् ||८|| ततः स्वपुण्यमाहात्म्यात्त्वं पुण्यबलगर्वितः । गृहाण मम राज्यद्विमित्थं संवर्धिमत्सरः || ९ || अर्थ :- पछी ते राजाए क्रोधथी मंत्रीने कां के, जो उद्यम प्रमाणभूत न होय, अने पुण्यज प्रमाणभूत होय ॥ ८ ॥ तो पोताना पुण्यना माहात्म्यथी पुण्यना वलथी गर्विष्ट थयेलो तुं आरीते वृद्धि पातेला मत्सरवाळो थइने मारां राज्यनी समृद्धि लड़ ले ? ||९|| पुरीमध्याद्भवन्तमनुयास्यति । तत्कण्ठ (तृषितोऽसौ मत्खङ्गः पास्यति शोणितम् ॥ १०॥ अर्थ:- बळी जे कोइ नगरमांथी तारी पाछळ आवशे, तेना कंठमांथी मारी आ तरसी तलवार रुधिर पीशे ॥ १० ॥
गच्छ तुच्छमते तूर्ण पूर्ण कुरु निजं वचः । गृहे न हन्त हन्तव्यमित एवान्यतो व्रज ॥ ११ ॥
अर्थ :- हे तुच्छबुद्धि ! तुं तुरत अहींथी चाल्यो जा ? अने तारी शरत पूरी कर ? वळी अरे! तारे हवे घेर पण न जर्बु, अहींथीज बीजे क्यांक चोल्यो जा? ॥। ११ ॥
इति क्षितिपतेराज्ञां विज्ञाय सचिवाग्रणीः एकाक्येव दृढावेशोऽचलद्देशान्तरं प्रति ।। १२ ।।
अर्थ:- प्रथमज करेल भूगमन तथा आपत्तिमते अद्भुत उद्यमवाळो तथा गिरींद्रनीपेठे उंचो, एवो ते मंत्री (पोताना) बन्ने पगोवडेज नगरमांथी निकळी चालवा लाग्यो । १२ ॥
पद्भ्यामेवादिभूचारविपद्भयामद्भुतोद्यमः । स निःससार नगरान्नगराज इवोन्नतः ॥ १३ ॥
% %% % %
चरित्रं
॥ ३ ॥
