________________
ર
[ મુનિરાજ તા ભલેને શમભાવમાં રમી રહેલ છે, પણ તેનાં કર્મો કયાં શમભાવમાં બેઠા છે?
कृत कर्मक्षयो नास्ति कल्पकोटीशतैरपि । अवश्यमेव भोक्तव्यं कृतंकर्मशुभाशुभं ॥ ' ॥
કોડૉ સે’કડા યુગા ચાલ્યાં જાય તેા પણ કરેલા (નિકાચિત) ક્રના ( ભાગળ્યા વિના ) ક્ષય થતા નથી. એટલે કે શુભ કે અશુભ જે કમ કર્યું હોય તે અવશ્ય ભાગવવું પડે છે. આ જ્ઞાનીના વચન બરાબર છે. અહિં મુનિવરને પણ નિઃસંગ થયા છે છતાં એ કમ તે નજીક આવી પહોંચ્યું. ]
મુનિવર ધ્યાનાવસ્થામાં લીન છે, એ અરસામાં તે નગરીના રાજાની મુખ્ય પટ્ટરાણી પ્રાતઃકાળે પેાતાના હાર (કે જે પહેલાં સુરપ્રિયે રાજાને સમર્પણ કર્યાં હતા) વિગેરે શય્યા ઉપર મુઢ્ઢીને સ્નાન કરવા ગઈ, આ અવસરે તે સિચાણા પક્ષીએ ( કે જે સુંદર શેઠને જીવ છે તે) આકાશ તળમાં ફરતાં આ હારને જોયા, અને તું ગેાખમાંની ખારીથી અંદર આવી ચાંચવતી તે હાર ઉપાડી ઉડી ગયો, અને જ્યાં એ મુનિ ધ્યાનસ્થ છે ત્યાં જઇ પૂર્વના વૈરના બદલા વાળવા તે હાર મુનિના કંઠમાં નાંખી દીધા, ( છતાં મુનિ તે નિશ્ચલ છે ) અહીં રાણી સ્નાન કરી વસ્રા ધારણ કરી હાર લેવા જાય છે ત્યાં હાર ન મળ્યે, એકદમ હાહાકાર થઇ ગયા, અને દાસી દ્વારા આ વાત રાજાને નિવેદન કરી, ભૂપાલે તુત પેાલીસાને એ હારની શોધ કરવા હુકમ કર્યાં, કુર-વિકરાલ એ પોલિસે ચોતરફ દોડયા. અને નગર પરાં
