________________
એટલે આપના ચરણયુગલની સેવાભક્તિ કરીએ. એ સાંભળી ગણધર મહારાજાએ પણ આશિષ આપી કે-હે બુદ્ધિનિધાન ! તું સત્ય જ મુનિજનના હૃદયરૂપ કમળપર ભ્રમણ કરનાર ભ્રમર છે; તારાં સર્વ અનુષ્ઠાન ધર્મની ઉન્નતિ કરનારાં છે; માટે તું આ આપણા ઉત્કૃષ્ટ ધર્મની ધરાને નિત્ય વહન કરતો ચિંરજીવ રહે.
આમ અભયકુમાર પોતાના વિચિત્ર ચરિત્રથી અખિલ પૃથ્વીમંડળને ચમત્કાર પમાડતો ત્રણે પુરુષાર્થને સાધતો ‘પિતાના રાજ્યમાં પુત્ર દિવાન'નું અભિધાન સાર્થક કરતો હતો.
એકદા અવસરે શ્રેણિક નરપતિ સભામંડપને વિષે બેઠો હતો. શ્રેષ્ઠ વસ્ત્રાલંકારથી વિભૂષિત થયેલી વારાંગનાઓ ચન્દ્રમા સમાન શ્વેત ચામરોવડે એને વાયુ ઢોળી રહી હતી. અનેક મંત્રીઓ, પરિજનવર્ગ, પુત્ર પરિવાર આદિથી મંડપ ભરાઈને શોભી રહ્યો હતો. માંડલિક રાજાઓ શ્રેણિક નરપતિના ચરણકમળ સેવી રહ્યા હતા અને ઉત્કૃષ્ટ આનંદ આપનારા સંવાદો ચાલી રહ્યા હતા. એવામાં રાજગૃહીના ઈન્દ્ર કહેવાતા શ્રેણિક ભૂપાળે સભાજનો સમક્ષ પ્રશ્ન કર્યો “આ સમયે એવી કઈ વસ્તુ છે કે જેનું વિશેષમાં વિશેષ મૂલ્ય હોય ?” અહો ! જુઓ તો ખરા ! રાજાનું મન, પૂર્ણ સુખમય જીવન નિર્ગમન કરવાને લીધે ક્યાંનું ક્યાં દોડે છે !
ભૂપતિના પ્રશ્નનો સભાજનોએ પોતપોતાની મતિ અનુસાર ઉત્તર આપ્યો; ફક્ત અભયકુમાર મૌન બેસી રહ્યો, કેમકે સુભટોની સેનામાં પ્રથમ ‘તીર' ફેંકનારાઓ રણમાં ઉતરે છે. કોઈએ ઉત્તર આપ્યો કે હસ્તિ સૌથી મૂલ્યવાન છે. કોઈએ કહ્યું કે અશ્વ સૌથી મૂલ્યવાન છે. કોઈએ કહ્યું ‘પુષ્પ', તો કોઈએ કહ્યું ‘કેસર' : કોઈએ વળી ‘વસ્ત્ર', ‘કનક', કે ‘સુવર્ણ' કહ્યું, તો કોઈએ ‘ઘૃત', ‘કસ્તુરી' કે ‘આમ્રફળ' કહ્યુ. આમ ગમે તેમ નામ આપ્યાં. ત્યારપછી, અત્યાર સુધી મૌન ધારણ કરી રહેલ અભયકુમાર, એકલું અમૃતતુલ્ય, પરિણામે શુભ અને ભવ્યજનના પરિતાપને શમાવનારું કયું વચન નીવડશે એનો પૂર્ણ પણે વિચાર કરીને બોલ્યો-જેવી
૬
૧. વિશેષણ.
અભયકુમાર મંત્રીશ્વરનું જીવનચરિત્ર (ભાગ-૩)
