________________
સૂર્યની જેમ એના ભણી પણ અંજલિ જોડી રહ્યા હતા. એ સૌને અભયકુમાર પોતે પણ સામું નમન કરી સત્કાર કરવા લાગ્યો. વળી કોઈ કોઈ તો “હે સુબુદ્ધિ અભયકુમાર, તું ઘણા દિવસો પર્યન્ત, બહુ બહુ માસ પર્યન્ત, બહુ છમાસી પર્યન્ત, અનેક વર્ષો પર્યન્ત ચારિત્ર પાળજે.” એમ આશીર્વાદ દેવા લાગ્યા.
આ પ્રમાણે પ્રજાવર્ગની પ્રશંસા, સ્તુતિ, અભ્યર્થના, આશીર્વાદ આદિ મેળવતો, પ્રભાવના કરતો, ઉત્કૃષ્ટ ભાવના ભાવતો, સંસારની અસારતા. અને વિષયની કટુતા બતાવી આપતો, એક તરફથી અદ્વિતીય પ્રમોદ અને બીજી બાજુએ પરમ સંવેગ ધારણ કરતો, તથા પોતાનાં સર્વ ચિરંતના ઉત્તમ કાર્યોથી લોકોને ચમત્કાર પમાડતો અભયકુમાર, આગળ પોતે અને પાછળ પિતા-શ્રેણિક, તેથી જાણે પોતે પિતાનો સન્માર્ગદર્શક દીપક હોય નહીં એમ, પ્રભુના સમવસરણની નજદીકમાં આવી પહોંચ્યો.
ત્યાં એનું સર્વોચ્ચ છત્ર દષ્ટિએ પડ્યું એટલે એ, વિધિજ્ઞ હોઈને, શિબિકામાંથી નીચે ઉતર્યો, તે જાણે વિમાનમાંથી ઈન્દ્ર ઉતર્યો હોય નહીં ! ઉતરીને રાજા વગેરે સર્વ પરિવારસહિત મોક્ષ લક્ષ્મીના દ્વાર જેવા સમવસરણના દ્વાર સુધી પગે ચાલતો ગયો. ત્યાં પુષ્પ-તાંબુલ વગેરે સચિત વસ્તુઓને ત્યજી, ઉત્તરાસંગ કરી એણે એકચિત્તે અંદર પ્રવેશ કર્યો. પ્રવેશ કરીને જ્યાં જિનેશ્વરના મુખકમળનાં એને દર્શન થયાં કે તરતજ એણે અંજલિ જોડી, જાણે કર્મના સમુદાયને જલાંજલિ આપતો. હોય નહીં ! એમ. પછી ત્રણ પ્રકારની શુદ્ધિને લીધે મનોહર જણાતા એ રાજપુત્ર અને સર્વ પરિવારે પુનઃ પુનઃ ભગવાનને નમન કરી, ત્રણવાર પ્રદક્ષિણા દીધી. ત્યારપછી મગધરાજ શ્રેણિક અને રાણી-નંદા આદિ સ્વજનોએ અંજલિ જોડી પ્રભુને નમી, સ્તુતિ કરી વિનંતિ કરી કે હે ભગવંત ! તમે સચિત્તના ત્યાગી છો તો પણ અમારી સચિત્ત ભિક્ષા સ્વીકારો-આ અભયકુમારને ગ્રહણ કરો. એમ કરશો એમાં અમે પણ તરી જઈશું. તીર્થકર મૂકીને અન્ય કયું ઉત્તમ પાત્ર છે કે જેને અમે અભયકુમારને આપીએ-સોંપીએ) ?
એ સાંભળીને, પરોપકાર કરવામાં તત્પર એવા જગન્નાથ વીરસ્વામીએ
૧૦૬
અભયકુમાર મંત્રીશ્વરનું જીવનચરિત્ર (ભાગ-૩)
