________________
આચાર શીખવવો શરૂ કર્યો, જેથી એની ભવસ્થિતિ" દઢ થાય.
પછી વાત એમ બની કે અન્ય મુનિઓની સંગાથે ગોચરી અર્થે કે જિનમંદિરે દર્શનાર્થે જતાં આવતાં માર્ગમાં લોકોએ નવદીક્ષિત મુનિનો ઉપહાસ કરવા લાગ્યા. કેમકે શ્વાનજાતિની ભસવાની પ્રકૃતિ હોય છે-તે ભસ્યા વિના રહેતી નથી. “અહો ! આણે અતિ દુષ્કર કાર્ય કર્યું છે ! એનાથી શી રીતે એની એવી સંપત્તિનો ત્યાગ થઈ શક્યો ? નિરંતર કાષ્ટના ભારા લાવવારૂપ કારભાર એ જ છોડી શકે ! ચાલો, બિચારાને ઉદરપૂરણની ચિંતા તો દૂર થઈ. હવે ભિક્ષામાં સારી રીતે ભોજન મળશે. અને રહેવાનું પણ સુખ થશે. સુધાના સતત દુઃખમાંથી છુટ્યો એ બહુ સારું થયું.” આવાં આવાં ઉપહાસનાં વચનો લોકો એને સંભળાવવા લાગ્યા. એથી એનું મન બહુ દુભાવા લાગ્યું. કારણકે જગતમાં માણસથી જન્મ, કર્મ કે મર્મ સંબંધી નિંદાનાં વચનો સહ્યાં જતાં નથી. એટલે એણે ગુરુને અંજલિ જોડી પ્રાર્થના કરી કે, હે પ્રભુ ! અહીંથી તો હવે સત્વર વિહાર કરો. મારાથી અપમાનના શબ્દો સંભળાતા નથી. ગુરુએ પણ સર્વ વાત જાણી લઈને એનું કહેવું માન્ય કર્યું-તે જાણે નવવિવાહિતનું મન રાખવું પડે છે એમ નવદીક્ષિતનું પણ મન રાખવા માટે જ હોય નહીં ! આમ વિહાર કરી જવાનું ઠર્યું એટલે રાજ્યના અમાત્ય બુદ્ધિસાગર અભયકુમારની રજા માગી, કારણ કે એવો ઉચિત વિવેક રાખવાથી વિદ્વાન ભક્તજનનું પણ ગૌરવ સચવાય છે.
ગણધરરાયના વિહારની વાત સાંભળી ઉદ્વિગ્ન થઈ અભયકુમારે વિનયસહિત પૂછ્યું- હે પ્રભુ ! આમ એકાએક વિહાર કરવાનો વિચાર
ક્યાંથી થયો ? શું મારાં પુણ્ય ખવાઈ ગયાં અને પાપ ઉદય આવ્યાં ? પણ ગુરુરાજે અથેતિ સર્વ ખુલાસો કર્યો, એટલે ચતુર અમાત્યે ઊંડો
૧. જન્મની-જન્મમરણની મર્યાદા બંધાય. (કેમકે જન્મમરણના ફેરા ઓછા કરવા એજ દીક્ષા લેવાનું પ્રયોજન છે.) ૨. ભિક્ષાર્થે ફરવું એનું નામ “ગોચરી' (ગોગાય ચરે એમ ચરી આવવું). ગાય ચરે છે એ, પૃથ્વી પર ઉગેલું ઉપર ઉપરથી ચરે છે-પાછળ બીજા જાનવર માટે રહે છે-તેમ મુનિ ગૃહસ્થને ઘેરથી, પાછળનાંને માટે રહે એવી રીતે જુજ જુજ વહોરે છે. અભયકુમાર મંત્રીશ્વરનું જીવનચરિત્ર (સર્ગ દશમો)
