________________
( ૧૩ )
સમીપમાં રહેલા સાના-રૂપાના નીમીડ અક્ષયપાત્રમાંથી કાઢીકાઢીને સ્વાદિષ્ટ મેઢકાદિવડે તેમજ ષસ ભાજનવડે હજારી જનોને ખેલાવી એલાવીને ભક્તિપૂર્વક જમાડતા હતા. આ પ્રમાણે નિર'તર કરતા એવા તેને કેટલાક વખત સુધી જોઇને તેનુ સ્વરૂપ ખરાખર સમજીને કેટલેક વિલ બે વિસ્મયકારી વચનેાવડે સુમિરે પૂછ્યું કે- હું સાધુપુરૂષ ! આપનું નામ શું? તે કહેા અને સારા કુવાના નિળ પાણીની જેમ તમારાથી વારંવાર મનુષ્યાની વાંછા પૂર્ણ કરવાને માટે સારા ગંધવાળા અને શુભ રસવાળા ચાર પ્રકારના આહાર દેવાતા છતાં કેમ અક્ષય--અખૂટ જોવાય છે ? તે જણાવે. ’ આ પ્રમાણે સામ્યતા યુક્ત વચનેા સાંભળીને દાંતના કિરણાને વિસ્તારતા તે મેલ્યા કે--- હું કુમાર ! આને પ્રગટાવનારૂં મારૂ સ્વરૂપ તમે સાંભળેઃ—
આજ નગરમાં ધન નામના શ્રેષ્ઠ વ્યવહારી વસતે હતા. તેને હું વરદત્ત નામના ગુયુક્ત પુત્ર છું. કરેલા પૂર્ણાંકના ઉદય મળે મને બાલ્યાવસ્થામાં જ માતા---પિતાના વિયેાગનું દુ:ખ પ્રાપ્ત થયું. ત્યારબાદ ભાગ્યદેવીની અવકૃપાથી મારી સર્વ સ ંપત્તિ પણ નાશ પામી. અનુક્રમે હું પોતાને યુવાવસ્થા પ્રાપ્ત થયેલા જાણીને કન્યાની ઇચ્છાની જેમ ધનની ઇચ્છાવડે સુવર્ણ મેળવવા સારૂ ચાલી નીકળ્યા. પૂર્વ દિશામાં ઘણું દૂર જતાં અતિસારના રોગવાળા કોઈ સિદ્ધપુરૂષ વનમાં રહેતા હતા તેને મેં ભક્તિપૂર્વક શુશ્રૂષા કરીને નિરોગી કર્યાં, તેથી પ્રસન્ન થયેલા. તેમણે મને અક્ષયપાત્રની વિદ્યા આપી, જેના પ્રભાવથી બધી વસ્તુ અક્ષય-અખૂટ થઈ જાય છે. હું વિશાળાક્ષ! કલ્પવૃક્ષની જેવી તે વિદ્યા
rr
