________________
(૫૯) લાગે છે કે જે મુનિ પિતાના શરીરમાં પણ સ્પૃહા નહી રાખતાં સર્વ સંગને છોડી વિજન અરણ્યને સેવે છે.
ત્યાર પછી તે વણિક જરા ભવ્ય ભાવને પામી મુનિને કહે છે કે હે મહ આપે કહ્યું કે, અંતરાત્માનું શૌચપણું તેજ ઉત્તમ શૌચ છે. તે ગ્ય કહ્યું છે, પણ શું કરું કે સ્વકુલાચાર છોડી શકતો નથી. મારા અપરાધને ક્ષમા કરજે. એમ કહી આગળ ચાલતે થયો. બાર વર્ષ સુધી તીર્થ યાત્રા કરી પિતાને ઘેર આવ્યા. એમ કરતાં કરતાં વૃદ્ધ થયે એક દિવસે પિતાના પુત્રની વહુએ તથા તેના કહેવાથી પુત્રવડે તિરસ્કાર કરાયેલ તે શ્રીપતિ પિતાના મનમાં વિચાર કરે છે કે, વૃદ્ધપણું પુરૂષને મહાકષ્ટદાયિ છે. કહ્યું છે કેदेहो सयणा लच्छी आण महत्तं च बुद्धि विनाणम् ॥ बुढत्ते संपत्ते छठाणी जंति पुरिसस्स ॥
ભાવાર્થ –દેહ, સ્વજન, લક્ષમી, આજ્ઞાનું મહત્વ બુદ્ધિ અને વિજ્ઞાન એ છવાના પુરૂષને વૃદ્ધત્વ પ્રાપ્ત થાય ત્યારે નાશ પામે છે.
કેટલેક દિવસે પુત્રની વહુ ઉપર જેને ક્રોધ થયો છે એ તે શ્રીપતિ વણિ મૃત્યુ પામી તેજ નગરમાં કોઈ એક આહીરને ઘેર બકરે થયો. એક દિવસે તેના પુત્ર પિ
