________________
२४७
तृतीयः प्रस्तावः फारफुलिंगदारुणा पडिया उक्का। दिवसेच्चिय उल्लसिया तारया। जायं रुहिरवरिसं । निरब्भमि चेव अंबरे फुरिया सोयामणी। अविण्णायसरूवो तडत्ति विहडिओ जयकुंजरो। निन्निमित्तं चिय जलणजालाकलावेण कवलियाई जच्चतुरंगमपुच्छाइं। परिगलिया सयमेव भग्गदंडा जयपडाया। जाया य पलीणमयजला हत्थिमंडली। अणवरयरेणुवरिस-दुरालोयं विच्छाइभूयं दिसाचक्कं ।, अंसुप्पवाहो मुक्को देवयापडिमाहिं । परोप्परं हसियाई चित्तकम्मरूवाइं। उड्डमुहेहिं दीणस्सरं परुन्नं सारमेएहिं । एवमाईणि उप्पन्नाणि बहूणि असिवाइंति ।
ताहे असिवनिरिक्खणसंजायमहाभया कुसलमइणो। आसग्गीवणरिंदं भणन्ति विणओणया सचिवा ।।१।।
देव! हिमं व विलिज्जइ पयावमेत्तेण तुम्ह पडिवक्खो।
किमकंडविड्डुरकरो पारद्धो समरसंवाहो? ।।२।। पतिता उल्का । दिवसे एव उल्लसिताः तारकाः | जाता रुधिरवर्षा । निरभ्रे एव अम्बरे स्फुरिता सौदामनी। अविज्ञातस्वरूपः तड् इति विघटितः जयकुञ्जरः। निर्निमित्तं एव ज्वलनज्वालाकलापेन कवलितानि जात्यतुरङ्गमपृच्छानि । परिगलिता स्वयमेव भग्नदण्डा जयपताका | जाता च प्रलीनमदजला हस्तिमण्डली। अनवरतरेणुवर्षादुरालोकं विच्छादीभूतं दिक्-चक्रम् । अश्रुप्रवाह मुक्तः देवताप्रतिमाभिः । परस्परं हसितानि चित्रकर्मरूपाणि । ऊर्ध्वमुखैः दीनस्वरं प्ररुदितं सारमेयैः । एवमादीनि उत्पन्नानि बहूनि अशिवानि ।
तदा अशिवनिरीक्षणसञ्जातमहाभयाः कुशलमतयः । अश्वग्रीवनरेन्द्र भणन्ति विनयाऽवनताः सचिवाः ।।१।।
हे देव! हिमः इव विलीयते प्रतापमात्रेण तव प्रतिपक्षः ।
किं अकाण्डविड्वरकरः प्रारब्धः समरसंवाह? ।।२।। ભયંકર આકાશથકી ઉલ્કાપાત થયો, દિવસે તારાઓ દેખાવા માંડ્યા, રુધિર-વૃષ્ટિ થઇ, વાદળા વિનાના આકાશમાં વીજળી ચમકી, કંઇપણ કારણ વિના અચાનક જયકુંજર તડતડાટ સાથે પડી ગયો, નિમિત્ત વિના અગ્નિજ્વાળા પ્રગટ થતાં જાત્યઅશ્વોના પુચ્છ બળી ગયા, પોતાની મેળે દંડ ભાંગી પડતાં જયપતાકા નીચે પડી, હાથીઓનું મદજળ સુકાઈ ગયું; સતત્ રજ વરસવાથી દિશાઓ બધી નિસ્તેજ અને દુરાલોકનીય થઈ પડી, દેવપ્રતિમાઓ અશ્રુપ્રવાહ મૂકવા લાગી, ચિત્રો પણ પરસ્પર હસવા લાગ્યા અને કૂતરાઓ ઉંચે સ્વરે રોવા લાગ્યા. એ રીતે તે વખતે ઘણા અપશુકનો ઉત્પન્ન થયાં, એટલે
ભવિષ્યમાં અમંગળ જોવાની શંકાથી ભય પામતા કુશલમતિ પ્રધાનો વિનયથી નમ્ર થઇને અશ્વગ્રીવ રાજાને 534 वाया- (१)
“હે દેવ! પ્રતાપમાત્રથી હિમની જેમ તમારો શત્રુ વિલીન થઈ જાય છે, તો અકાળે ભય પમાડનાર આ યુદ્ધનો