________________
१७६
श्रीमहावीरचरित्रम् जोव्वणतिमिरच्छाइयविवेयनयणो पुरा गिहे वसिओ। अहह! कहं दुट्ठमई निरत्थयं एत्तियं कालं? ||११||
अहवा किमइक्कंतत्थसोयणेणं निरत्थएणं मे ।
अज्जवि किंपि न नटुं करेमि सद्धम्मकम्ममहं ।।१२।। एवं च गरुयसंवेगावन्नमाणसो सव्वहा पवड्डमाणविसयविरागो निच्छियसंसारासारत्तो गओ संभूइसूरिस्स पासे, जो य केरिसो?
अइपसत्थगुणरयणसायरो, तेयरासिना व दिवायरो। सोमयाए संपुन्नचंदओ, जो विसुद्धसुहवेल्लिकंदओ ।।१।।
यौवनतिमिराऽऽच्छादितविवेकनयनः पुरा गृहे उषितवान् । अहह! कथं दुष्टमतिः निरर्थकम् एतावत् कालम्? ||११।।
अथवा किमतिक्रान्ताऽर्थशोचनेन निरर्थकेन मम?।
अद्यापि किमपि न नष्टं करोमि सद्धर्मकर्म अहम् ।।१२।। एवं च गुरुसंवेगमापन्नमानसः सर्वथा प्रवर्धमानविषयविरागः निश्चितसंसारासारत्वः गतः सम्भूतिसूरेः पार्श्वे, यश्च कीदृशः? -
अतिप्रशस्तगुणरत्नसागरः तेजोराशिना इव दिवाकरः । सौम्यतया सम्पूर्णचन्द्रः, यः विशुद्धसुखवल्लीकन्दः ।।१।।
યૌવનરૂપ અંધકારથી વિવેક-લોચન આચ્છાદિત થતાં અહા! હું દુષ્ટમતિ આટલો કાલ પૂર્વે, નિરર્થક गृडावासमा | ७२व। २६यो? (११)
અથવા તો ગઇ વસ્તુનો મારે નિરર્થક શોક શો કરવો? હજી પણ કાંઈ બગડ્યું નથી, માટે હું ધર્મ-કર્મમાં तत्५२ था.' (१२)
એ પ્રમાણે અંતરમાં મહાસંવેગ પ્રગટ થતાં, સર્વથા વિષયવિરાગ વધતાં અને સંસારની અસારતાનો નિશ્ચય થતાં તે વિશ્વભૂતિકુમાર સંભૂતિસૂરિની પાસે ગયો, કે જે
અતિપ્રશસ્ત ગુણ-રત્નોના સાગર, તેજસમૂહથી સૂર્યતુલ્ય, સૌમ્ય-ગુણથી સંપૂર્ણ ચંદ્રમા સમાન, વિશુદ્ધसुपनी सीन। भूतुल्य, (१)
