________________
( ૮ ) બેલ્યા કે– રાગદ્વેષે કરી માઠાં કર્મ ઉપાર્જન કરીએ તે ભાવગ કહીએ, અને તે કર્મ ઉદયમાં આવ્યાથી જે વિપાક ભેગવીએ તે દ્રવ્યોગ જાણો. તપ, સંયમ, દયા, કાઉસગ્ગાદિક કિયાએ કરી ભાવોગ મટી જાય. ભાવગ ગયો તે દ્રવ્યોગ પણ ગયે જાણ. આ તારા પુત્ર પૂર્વભવે હાટે બેસી લેલે કરી લકોને છેતર્યા છે, કૂડે તોલે, કુડે માપે કરી વ્યાપાર કર્યો છે, સરસ, નિરસ વસ્તુને ભેળસંભેળ કરી વેચી છે, એમ ઘણું પાપ ક્ય છે, પરંતુ એક વાર સાધુને દાન દીધું છે તે પુણ્યના ભેગે કરી તારે ઘેર પુત્રપણે ઉપ છે. એણે હાથે કરી કૂડ-કપટછળભેદ કરી મુગ્ધ લોકોને છેતર્યા છે, તેથી તે હાથરહિત થયો છે.” એવી વાત ગુરૂના મુખેથી સાંભળી શેઠે તથા દત્તે બંને જણે મળીને શ્રાવકધર્મ અંગીકાર કર્યો. દત્ત નિયમ લઈ માયાકપટ મૂકી દઈ નવકારમંત્રનું સ્મરણ કર્યું. તે સ્મરણ કરવાના પુન્યથી દેવલોકે ગયે, માટે અહો ભવ્ય લેકે ! કેઈને મ પંચે, મ વંચે, એક પુણ્ય જ સચે, સં.
ઈતિ હીનાંગે દત્તકથા સમાપ્ત.
હવે આડત્રીશમી અને ઓગણચાલીશમી પૃચ્છાના
ઉત્તરે એક ગાથાએ કરી કહે છે. संजमजुआण गुणवं-तयाण साहूण सीलकलिआणं । मूओ अवण्णवाएण, टुंटओ पण्हिघाएण ॥ ५३॥
ભાવાર્થ –જે જીવ સંયમયુક્ત, ક્ષમાદિ ગુણવંત, શીલે કલિત એટલે શીલે કરી યુક્ત એવા જે સાધુ મહાત્મા તેમના (અવર્ણવાએ કે) અવર્ણવાદને બોલે, એટલે અણુછતા દેષ બેલે– નિંદા કરે, તે જીવ ભવાંતરે (મૂઓ કેટ) મૂક એટલે મુંગો થાય તથા જે જીવ પગના પ્રહાર કરી સાધુને (ઘાણું કે) ઘા કરે એટલે પાટુ મારે, તે જીવ ભવાંતરે મૂંટે થાય. ૫૩જેમ વડેદ્રાવાસી દેવશર્માના પુત્ર અગ્નિશર્માએ મહાત્માની નિંદા કરી, તેના યોગથી
૧૨
