________________
१६८
श्रेणिकचरितम् .
एतर्हि धन्योऽस्म्यधुना कृतार्थः श्रीमानिदानी मनमं
यदैतान् ।
यदा तदात्वायति साधु रक्षाप्येषां ब्रुवे किं प्रणतेस्तदानीम् ॥ १३२ ॥
भावार्थ
હમણા હું. ધન્ય છું, અધુના કૃતાર્થ અને શ્રીમાન્ ' કે આ મુનિઓને હું નમ્યાણુ, જ્યારે માત્ર સાધુને રાખ્યા હોય તેથી પરિણામે સારૂં હાય છે, તા તેમને પ્રણામ કરવાની શી વાત કરવી. ૧૩૨
वि० एता, अधुना इदानीम्, यदा, तदा, मे प्रत्ययांत अव्ययोना रुप शव्या छे.
न परुन्न परारि तथा न चैषोऽपीतरेद्युरभवददो | मम मुनिपदवंदनतः शुनोदयो यादृगद्य सद्योऽभूत् ॥ १३३ ॥ भावार्थ
અહેા, મુનિના ચરણને વદના કરવાથી મારા શુભને ઉદય જેવા તત્કાળ આજે થયા છે, તેવેા પાર પરાર કે બીજા દિવસે થયા નહેતા. ૧૩૩ वि०- परुन्, परारि, एषमः इतरेद्युः अहो, अद्य, सद्यः प्रत्ययांत अव्यચાના રૂપ દર્શાવ્યા છે.
यत्पूर्वेद्युः स्वप्नमै दिष्युदारं संजातानि श्रेष्ठनैमित्तिकानि । न जान्यादे शिनोचे परेद्युः काकोलो ऽरौत्पूर्व दिश्युत्तेरेद्युः ॥ १३४ ॥
तव जावि परेद्यविः शमित्यं दिवि वागन्यतरेरुशतायत्यु। शकुनैरधरेरुत्थितं यबुदैः सर्वमिदं ममाद्य सत्यम् ॥ १३५ ॥ युग्मम् |
