________________
पारविहाशतकम्।।
पुरुष चैत्य नूमिना रमणीय नागने तेवी दृष्टिथी जोतो हतो देवता पृथ्वीथी जुचे चाले , एटने देवताना चरण पृथ्वोने अडकता नथी, तेम ते पुरुष नीमने लइने बीजाओए ऊचकवायी पृथ्वीने स्पर्श कर्या वगर नमतो हतो. आ जपरयी कविए एम दर्शाव्यु डे के, ते चैत्यमां एटली बधी नीम हती के, जो तानो दाणो पण नाख्यो होय तो ते जमीन पर पमतो न हतो. ए६
भाग्यप्रागल्भ्यलभ्यां किमपरममरैरप्यसाध्यामवाच्या अश्रद्धयामशेषत्रिजगदभिनुतां यस्य सौंदर्यलक्ष्मी। निध्यायान्ननिमेषं पुलकघनवपुलॊचनानां सहस्रम्। स्पष्टं तुष्टाव सृष्टिं क्षितिमधिवसतां मानवानां च शक्रः ॥९७॥ अवचूर्णिः-यस्य प्रासादस्य नाग्यप्रागल्भ्यसन्यां अवाच्या अश्रख्यां अशेषत्रिजगद
