________________
कुमार विहान रशतकम् ॥ ॥ ४॥
परस्पर संघदृथी जेमना वस्त्रो, आजूषणो, मालाओ अने अंगराग घसाइ गया बे एवा सर्व पुरुषो जीमनी पीमाथी संचरे ने अने श्रावक पुरुषोए परस्त्रीना शरीरने स्पर्श थवाना नयथी जेमने मार्ग आपेस्रो बे, एवी स्त्रीओ फकत नीमनी पीमा वगर संचरे . ७०
विशेषार्थ-आ श्लोकथी ग्रंथकार ते चैत्यमां आवता स्त्री पुरुषोनी केवी नीम थाय ने, ए वात दर्शावे छे. ते चैत्यमां पुरुष वर्गने भारे मुशीबत परती हती. तेमनी परस्पर एटलीबधी नीम थती हती के, जेने लीधे तेमना वस्त्रो, आजूषणो, मात्राओ अने अंगराग नष्ट थइ जता हता. मात्र स्त्री वर्गनेज ते जीमनी पीडा नमती नहती, कारण के, परस्त्रीना शरीरना स्पर्शथी नयपामी पुरुषो तेमने रस्तो करी आपता हता. आ उपरथी ते स्थले स्वदारसंतोष व्रत वाला घणां पवित्र श्रावको आवता, ए वात पण सू
