________________
कुमारविहा रशतकम् || ॥ ५८ ॥
असारथिं साटोपध्यानेन सक्रोधशद्वेन शुष्यत् मुखकुहरतलं यथास्यात्तथा क्रियाविशेषणं याति ॥ ५५ ॥
भावार्थ - जे चैत्यना शिखरनी भूमिमां जमेला चंद्रकांत मणिना किरणोनो समूह प्रकाशमां व्याप्त थता तेने जोइ आकाशनी पेलीपार ज
इच्छारा सूर्यना घोमाय तेने रेतीनुं तट धारी तेपर लोटवाने माटे वारंवार जा रहे बे. अने तेथी आटोप सहित शो करवाथी जेनुं मुखरूपी गुहातल सारथीनुं सुकाइ जाय बे, एवा गरुरुना मोटा जाइ अरुण सारथिने ते कांप खेद पे बे. एए
विशेषार्थ — कुमारविहार चैत्यना शिखर उपर चंद्रकांत मणि जमेला बे, तेना किरणो आकाशमां बबाइ रहे बे, तेने जोइ सूर्यना रथना घोमायो रेती ट धा तेपर आलोटवाने माटे वारंवार उजा रहे बे, आथी
