________________
श्रीउत्तराध्ययनसूत्र]
[४७
एयमटुं निसामित्ता, हेऊकारणचोइओ। तो नमि रायरिसिं, देविन्दो इणमब्बवी ॥५०॥ . अच्छेरयमन्भुयए, भोए चयसि पत्थिवा। असन्ते कामे पत्थेसि, संकप्पेण विहनसि ॥५१॥ एयमढें निसामिका, हेऊकारणचोइश्रो। तओ नमी रायरिसी, देविंदं इणमब्बवी ॥५२॥ सलं कामा विसं कामा, कामा श्रासीविसोवमा । कामे पत्थेमाणा, अकामा जति दोग्गइं ॥५३।। अहे वयंति कोहेणं. मारणेणं अहमा गई । माया गइ पडिग्घाश्रो, लोहाओ दुहओ भयं ॥५४॥ अवउझिऊण माहणरूवं, विउविऊण इन्दत्तं । चन्दइ अभित्थुणन्तो, इमाहि महुराहिं वग्गूहि ॥५५॥ अहो ते निजिओ कोहो, अहो माणा पराजिओ। अहो निरकिया माया, अहो लोहो वसीको ॥५६।। अहो ते अजवं साहु, अहो ते साहु महवं । अहो ते उत्तमा खन्ती, अहो ते मुत्ति उत्तमा ।।५७॥ इह सि उत्तमो भन्ते, 'पेच्चा होहिसि उत्तमो। लोगुसमुत्तमं ठाणं, सिद्धिं गच्छसि नीरओ ॥५८।। एवं अभित्थुरांतो, रायरिसिं उत्तमाए सद्धाए । पयाहिणं करेन्तो, पुणे पुणे वन्दए सक्को ।।५६॥ तो वंदिऊण पाए, चक्कंकुसलक्खणे मुणिघरस्स। आगासेणुप्पइओ, ललियचवलकुंडलतिरीडी ।।६०॥ नमी नमेइ अप्पाणं, सक्खं सक्केण चोइयो । चइऊण गेहं च वेदेही,सामण्ण पज्जुवट्ठिओ ॥६॥
१. पच्छा
।