________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
એ દિવસ હતો ૧૦૦થી વધુ શિષ્યોના ગુરુપદે બિરાજમાન પ્રવચનપ્રભાવક આચાર્યદેવની ૧૦૮મી ઓળીના પારણાનો દિવસ ! મુંબઈ લાલબાગ ભૂલેશ્વરનો ઉપાશ્રય ! મહોત્સવના દિવસો ! એ પ્રસંગ નિમિત્તે ૧૫૦થી વધુ સાધુઓ ભેગા થયેલા હતા. સવારે પારણાનો પ્રસંગ સુખપૂર્વક સંપન્ન થઈ ગયો. આચાર્યદેવ પારણાના શરૂઆતના દિવસોમાં બપોરે માત્ર દાળ-ભાત વાપરતા. અમુક દિવસો બાદ બીજો ખોરાક શરુ કરતા. આ તો પ્રથમ દિવસ જ હતો. એટલે બપોરે દાળ-ભાત જ વાપરવાના હતા. આચાર્યદેવની ગોચરીનું કામ એક મુનિરાજ સંભાળતા હતા, તે આચાર્યદેવશ્રીની અનુકૂળતાદિ બરાબર જાણતા અને એ પ્રમાણે જ ગોચરી લાવતા.
પણ આજે બીજા એક વડીલ સાધુએ આ વૈયાવચ્ચી મુનિને કહ્યું કે “હું પણ તમારી સાથે આજે બપોરે ગોચરી વહોરવા આવીશ. એ રીતે આચાર્યદેવની ગોચરી લાવવાનો મને પણ લાભ મળશે...” નાના વૈયાવચ્ચી મુનિ ના ન કહી શક્યા અને બંને મુનિઓ વહોરવા ગયા. એમાં એક ઘરે ગરમાગરમ દાળભાત જોઈને વડીલ મુનિએ ઉપ૨ મુજબ પ્રેરણા કરી.
પણ નાના વૈયાવચ્ચી સાધુ આ બાબતમાં અનુભવી ! આચાર્યશ્રીની રુચિના જાણકાર ! એટલે એ બોલ્યા કે “આચાર્યશ્રી જુદા જુદા લાવેલા દાળ-ભાત જ લે છે, અને પાત્રામાં ભેગા કરે છે. આપણે જો પહેલેથી જ દાળ-ભાત ભેગા કરી લઈએ, તો આચાર્યશ્રીને એ બિલકુલ અનુકૂળ આવતા નથી. એટલે દાળ-ભાત બે જુદા જુદા પાત્રમાં જ વહોરો...”
પણ વડીલ સાધુ કહે “અરે, એમાં કંઈ વાંધો નહિ. ઉલ્ટું ભેગા કરેલા જ એમને વધારે ફાવશે. તમે ચિંતા ન કરો. મારી જવાબદારી !”
નાના સાધુ હવે શું કહે ? છેવટે વડીલની સૂચનાથી એમણે એક જ તર૫ણીમાં દાળ-ભાત ભેગા વહોર્યા. અને તરત ઉપાશ્રયે પહોંચ્યા. વિશાળ ગોચરીમાંડલીમાં આચાર્યદેવની આગળ તરપણી મૂકી. આચાર્યદેવે ત૨૫ણી ઉઘાડીને જોયું કે ‘એમાં તો દાળ-ભાત બંને ભેગા કરેલા છે.’ આચાર્યશ્રીને શી ખબર ? કે આ રીતે વહોરવાનું કામ વડીલે કરેલું છે, વૈયાવચ્ચીએ નહિ.’ એ તો એમ જ સમજ્યા કે રોજ જે સાધુ ગોચરી વહોરી લાવે છે, મારી સેવામાં છે, એ જ આ લાવ્યો છે.' અને ખરેખર તરપણી એ સાધુએ જ મુકેલી ને ? એટલે જ આચાર્યશ્રીએ વિશાળ માંડલીમાં જ એ સાધુને ઠપકો આપ્યો કે “અલા ! આટલા વખતથી મારી ગોચરી લાવે છે, છતાં તને મારી રુચિ-અરુચિનું ભાન નથી ? તને ઓળીના પારણા પણ સાચવતા આવડતા નથી ? તને અનુભવ તો છે કે હું દાળ-ભાત ભેગા લાવેલા કદી લેતો નથી. મને એ રુચિકર નથી. છતાં આ ભૂલ ? સાવ જડ છે તું ?”
નાના સાધુ સાંભળી રહ્યા, “મારી ભૂલ થઈ ગઈ, ગુરુદેવ ! ફરીવાર બરાબર કાળજી રાખીશ.” એમ કહી ભાવથી ક્ષમા માંગી.
૧૦૩: