Page Text
________________
नहिं तेमज धर्मानुष्ठानमां कदी पण प्रमादी बनवू नहि. संयमधर्मथी पतित थई पुनः गृहस्थावास स्वीकारनार अरणिक मुनिवरे अपूर्व वीर्योल्लासथी केवी रीते शिवगति प्राप्त करी ते उदाहरण आ हकीकत जाणवा माटे अतीव उपयोगी छे. माताना उद्बोधनथी तेमनो पतित थई गयेल आत्मा पुनः जागृत बन्यो अने स्वकल्याण साध्यु, अरणिक मुनिनुं वृत्तांत -
तगरा नामनी नगरीमा दत्त नामनो व्यवहारी वसतो हतो. तेनी धनधान्यादिकनी समृद्धि अपार हती. भोगविलासमां पण कशी कमी न हती. तेने भद्रा नामनी शियलवती अने धर्मश्रद्धाळु पत्नी हती. संसारावस्थाना फळस्वरूप ते दंपतीने अरणिक नामनो रूप, गुण अने कलासंपन्न देवसदृश कांतिमान पुत्र हतो. ते त्रणे सुखपूर्वक रहेता हता तेवामां ते नगरीना उद्यानमां श्री अर्हन् मित्राचार्य नामना मुनिवर पधार्या. गामलोको वंदनार्थे गया त्यारे दत्त श्रेष्ठी पण पोतानी पत्नी तथा पुत्र साथे देशना सांभळवा गयो. श्रीमित्राचार्ये धर्मोपदेश आपतां जणाव्यु के–“हे भव्य प्राणीओ ! आ संसार स्वार्थी छे-कोई कोईनुं नथी. आ नि:सारभूत संसारमाथी सार ग्रहण करवो ए ज आ मनुष्य जन्मप्राप्तिनुं फल छे. भोगविलासो तो अल्प सुख अने अत्यंत दुःख आपनारा छे. नरकगतिमां एक श्वासोश्वास प्रमाण समय पर्यंत सुख नथी, त्यां सागरोपम जेटलो काळ दुःख सहन करवामां गाळवो पडे छे. आवा कंपारी छूटे तेवा दुःखमांथी बचq होय तो धर्मनुं सम्यक् प्रकारे आचरण करो. आयुष्य डाभनी अणी पर रहेला जलबिंदुनी जेम अस्थिर छे अने लक्ष्मी पण विद्युतनी माफक चंचळ छे. शाश्वत सुख देनार कोई पण होय तो ते सर्वज्ञभाषित-वीतराग प्ररूपित जैनधर्म ज छे माटे तेनुं मन, वचन अने कायाथी यथाशक्ति पालन करो के जेथी जन्म-मरणना दुःखमांथी छूटकारो थाय.” आ प्रमाणे वैराग्यरसथी भरपूर देशना सांभळी दत्त श्रेष्ठीने वैराग्य उपज्यो. तेणे पोतानी मनोभावना भद्राने जणावी, एटले पति ए ज जेनो प्राण छे एवी भद्राए पण पतिनो मार्ग स्वीकारवा- कबूल कर्यु पण विचारवानो प्रश्न रह्यो नाना अरणिकनो. हजु ते उमरलायक थयो न हतो. विचारने परिणामे एq निर्णीत थयुं के अंरणिकने पण आ पवित्र मार्गनो पथिक बनाववो अने तेनी सारसंभाळ साधु दत्ते राखवी. शुभ मुहूर्ते दबदबापूर्वक त्रणे जणाए दीक्षा लीधी अने पोतानी संपत्तिनो धर्ममार्गमां सद्व्यय कयों. दत्ते सिंहनी पेठे चारित्र ग्रहण करी तेनुं सिंहवत् पालन करवा मांड्यु. धीमे धीमे शास्त्राभ्यास शरू कर्या परन्तु ज्ञानावरणीय कर्मना प्रभाव स्मरणशक्ति मंद बनी गई. तेणे विचार्यु के – 'हवे पाका घडाए जेम कांठा न चडे तेम वृद्धवये शास्त्राभ्यास नहीं थाय.' तेणे अरणिकने शास्त्राध्ययन शरू कराव्युं अने तेनी पडिलेहणादि क्रिया पण पोते करवा लाग्या. तेना प्रत्येना ममत्वभावना कारणे गोचरी पण पोते लई आवता. तेमां पण तेने माटे मोदक, पेंडा आदि मिष्ठान्न लावता. कोई पण प्रकार- कष्ट अरणिकने न पहोंचे तेवी संपूर्ण काळजी राखता. आप्रमाणे अरणिक साधुपणामां पण सुखशीलपणे उछरवा लाग्यो. तेनुं सुकुमारपणुं वधतुं गयु. भद्रा साध्वी पण वारंवार आवी समाचार मेळवी जती. दत्तनी साथेना बीजा साधुओ दत्त मुनिने कोई कोईवार कहेता
श्रीगच्छाचार-पयन्ना-३५
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |