Page Text
________________
राजपुत्रनुं आयु सात दिवसनुं छे अने सातमे दिवसे ते बिलाडाद्वारा मृत्यु पामशे. बने ज्योतिर्विदोना कथनमां महद् अंतर जाणी राजा विस्मय पाम्यो पोताना कथनथी विरुद्ध भद्रबाहुस्वामीनुं सूचन जाणी वराहमिहिर क्रोधथी रक्त बनी गयो अने रोषावेषमां ज राजाने कह्यं के जो भद्रबाहुस्वामीनुं कथन असत्य निवडे तो तेमने महादंड आपवो. राजा सहित वराहमिहिर राजमहेले गयो अने राजपुत्रने तथा धावमाताने गुप्तावासमां सख्त चोकी पहेरा नीचे राख्या. दरवाजे वराहमिहिर पोते पहेरो भरवा लाग्यो, अने कोई पण बिलाडाने आववा देतो नहीं.
परंतु कर्मनी गति विचित्र छे. तेनी पासे बळवानमां पण बळवान सत्तानुं कशु जोर चालतुं नथी. चक्रवर्ती अने तीर्थंकर जेवाने पण कर्मने वश थवुं पडे छे तो पामर प्राणीनुं शुं गजुं ? बराबर सातमे दिवसे बारणाना काष्ठनो आगळियो अकस्मात् राजकुमारना मस्तक ऊपर पड्यो अने तत्काळ तेनुं मृत्यु निपज्युं. धावमाता हाहाकार करवा लागी अन्तःपुरमा तरत ज वीजळीवेगे समाचार प्रसरी गया. सर्वत्र दोडादोड थवा लागी. वराहमिहिर पण विलाप करवा लाग्यो. राजा विचक्षण हतो. होनहार कदापि मिथ्या थतुं ज नथी एवी पूर्ण श्रद्धावाळो हतो. धावमाताने बोलावी कया कारणथी पुत्रमृत्यु थयुं ते पूछ्र्युं. तेणे लाकडानो आगळियो बताव्यो. राजाए बारीकाईथी जोयुं तो तेना अग्रभाग ऊपर बिलाडानी आकृति कोतरेली हती. श्रीभद्रबाहुस्वामीना वचनमां तेने पूरेपूरी श्रद्धा उत्पन्न थई. बाद विलाप करतां वराहमिहिरने कह्यं के-तमे भण्या छो पण गण्या नथी. राजाना आ तिरस्कारथी वराहमिहिर वनमां चाल्यो गयो अने परिव्राजक थई, तापसी दीक्षा पाळी, मृत्यु पामी अल्प ऋद्धिवाळो व्यंतर देव थयो.
राजाए तरत ज श्रीभद्रबाहुस्वामी पासे जई, वंदन करी वराहमिहिरनुं वचन असत्य निवडवानुं कारण पूछ्युं. गुरुए जणाव्यं के- वराहमिहिर गुरुप्रत्यनीक छे. गुरुना अवर्णवाद बोलतां तेने लगार मात्र पण शरम नथी आवी एटले तेनुं वचन असत्य निवड्युं छे. राजाए तरत ज मिथ्यात्वनो त्याग समकित मूळ जैनधर्म अंगीकार कर्यो.
व्यंतर थयेला वराहमिहिरे पोताना पूर्वभवना वैरनो बदलो लेवा माटे साधुओना छिद्रो जोवा शरू कर्यां, पण तेमां पण ते नाशीपास थयो. अप्रमत्त साधु-साध्वीनो एक केश पण वांको वाळवा ते समर्थ न थयो त्यारे खेदयुक्त बनतो ते श्रावकोने विविध प्रकारना उपसर्गो करवा लाग्यो. अग्रेसर श्रावकोए एकत्र थई विचार कर्यो के सिंह विना हाथीनो नाश नहीं थाय, सूर्यप्रकाश विना अन्धकार दूर न थाय; माटे श्री भद्रबाहुस्वामीनी सहाय विना आपणुं आ कष्ट विनाश नहीं पामे. ते ओए एकमत थई आ हकीकत जणाववा अने कष्ट निवारणार्थे विज्ञप्ति करवा केटलाक मुख्य श्रावकोने श्रीभद्रबाहुस्वामी पासे मोकल्या. श्रीभद्रबाहुस्वामीए ज्ञानद्वारा वराहमिहिरनुं आ कृत्य जाण्यं एटले तेओने “उवसग्गहर” नामनुं श्रीपार्श्वनाथनुं अति चमत्कारिक स्तोत्र रची आपी प्रतिदिन तेनो पाठ करवानुं कह्यं. आ प्रभाविक स्तोत्र स्मरणथी, जेम वायुथी वादळाओ विखराई जाय तेम वराहमिहिरकृत उपसर्गो नाश पाम्या. लोको प्रतिदिन ते स्तोत्रनो जाप करवा लाग्या. अद्यापि पर्यंत ते स्तोत्र श्रीसंघमा प्रचलित छे.
श्रीगच्छाचार - पयन्ना- २२६
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |