Page Text
________________
जाणी गोवाळो त्यां गया तो परमात्माने निश्चळ काउसग्ग ध्यानमां ऊभेला जोया. सर्प पण अवळू मुख राखी बिलमा रह्यो हतो. गोवाळोने आq दृश्य निरखी अचंबो थयो. तेओए थोडा पत्थरना घा कर्या तो पण सर्प न हाले के चाले. छेवटे तेओ धीमे धीमे नजीक गया अने लाकडीवती हलाववा लाग्या तो पण सर्पने निश्चल जोई तेओ गाममां गया अने लोकोने वात करी. सर्वत्र वात प्रसरी जतां लोकोना टोळेटोळा त्यां आव्या. लोको परमात्मानो प्रभाव जाणी विस्मय पाम्या. केटलाक लोकोए घीवडे सर्पनी पूजा करी एटले सुगंधीथी आकर्षायेली कीडीओ सर्पना शरीरने करडवा लागी. सर्पने अतिशय वेदना थवा लागी तो पण ते समये तेना भावो बदलाई गया हता. ते विचारवा लाग्यो के-मारा कर्म-क्षयमां आ कीडीओ मने मदद करी रही छे. आ प्रमाणे समभावपूर्वक वेदना सहन करतो सर्प पंदर दिवसर्नु अणशण पाळी, मृत्यु पामी आठमा सहस्रार नामना देव लोकमां देव थयो. अतिशय वेगथी चालवाथी कौशिक तापस दुःख पाम्यो तेथी जे गच्छमां साधुओ संयमपूर्वक गति करनारा होय ते गच्छ ज सुगच्छ जाणवो.
लंघन एटले खाडा, वाव, खाई विगेरे उल्लंघवा. वळी लंघननो बीजो अर्थ ए छे के - क्रोधना कारणथी अन्य साधु या तो श्रावकने उद्देशीने लांघण करवी-अन्नपाननो त्याग करवो. जे गच्छमां आ लंघन वर्ण्य होय ते सुगच्छ जाणवो. आ संबंधमां नीचे- दृष्टांत उपयोगी छेअर्हन्मित्र साधुनुं वृत्तांत
क्षितिप्रतिष्ठित नगरने विषे अर्हन अने अर्हन्मित्र नामना बे भाईओ रहेता हता. मोटा भाईनी स्त्री पोताना दियर अर्हन्मित्र प्रत्ये अनुरागवाळी थई. अर्हन्मित्रे विचार्यु के-मोटा भाईंनी स्त्री साथे भोगविलास केम कराय? एटले ते तेणीना हावभावथी चळ्यो नहीं त्यारे अर्हननी स्त्रीए जाण्यु के-पोतानो भाई हैयात होय त्यां सुधी लघु बंधु अनुचित आचरण केम करे? माटे जो हुं मारा स्वामीने मारी नाखुं तो यथेच्छ भोगविलास करी शकुं. तेणे पोताना धणीने मारी नाखीने दियरने पोताना मनोभिलाषा तृप्त करवा का. पोतानी भाभीना आवा घोर कृत्यथी अर्हन्मित्रने वैराग्य उत्पन्न थयो अने तेणे दीक्षा लीधी. तेना वियोगथी मरण पामी अर्हन्नी स्त्री आर्त्तध्यानने अंगे एक गाममां कूतरी थई. अर्हन्मित्र विहार करतां करतां ते गाममां आवी चढ्या. कूतरीए तेमने जोया एटले जाणे पूर्वभवनो स्नेह प्रगट्यो होय तेम ते मुनिनी पाछळ पाछळ भमवा लागी अने तेमनो स्पर्श करवा लागी. अर्हन्मित्र साधु त्यांथी नाशी गया. पाछळ कूतरी मरण पामी कोईएक वनमां वांदरी थई. क्षेत्रस्पर्शना करता करतां अर्हन्मित्र मुनिवर ते वनमां नीकळ्या. तेने जोईने वांदरी तेनी आगळ जई भोगनी चेष्टा दर्शाववा लागी. महामुशीबते ते वांदरीनो त्याग करी मुनि चाल्या गया. त्यां पण तेमना वियोगथी मरण पामी अकाम निर्जराथी यक्षिणी थई. अवधिज्ञानथी जोयुं तो मुनिए पोताने अंगीकार न करी तेथी वारंवार मरण पामी तो हवे ते मुनिने हुं कष्टमां पाईं एवं विचारी यक्षिणी मुनिना छिद्रो जोवा लागी. कोई वार सरखे-सरखा साधु अर्हन्मित्र मुनिनी हांसी करता कहेवा लाग्या के-तमे तो कूतरी अने वांदरीने पण प्रिय छो. एकदा मुनि जळना नाळा पासे आव्या अने विचारवा लाग्या के
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २२३
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |