Page Text
________________
कोई स्त्री घउं, चणा आदिक शेकती होय अने शेकीने उतारी नाख्या होय अने नवा बीजा घउं, चणादिक लीधा न होय तेवामां साधु आवी पहोंचे तो तेना हाथनो आहार लेवो कल्पे. १८. सचित्त मग प्रमुख दळतां दळतां घंटी छोडी दीधी होय अने ते समये साधु आवी पहोंच्या होय तो तेने आहार लेवो कल्पे अगर तो अचित्त एटले भींजेला अथवा शेकेला मग प्रमुख दळती होय अने ऊभी थईने आहार वहोरावे तो पण कल्पे. १९. खांडवा माटे तैयारी करीने सांबेलु उपाड्युं होय अने ते सांबेलाने एक पण कण लागेलो न होय ते वखते ते स्त्री जीव रहित प्रदेशमा सांबेलाने मूकी आहार आपे तो कल्पे. २०. दळणुं पूरुं थई रह्यं होय अगर तो अचित्त दळणुं करती होय तो पण कल्पे. २१. सोळ पहोरनी अंदरनुं दही वलोवती होय तेवी स्त्रीना हस्तनुं कल्पे. २२. कांतती वखते तारने श्वेत करवाने माटे शंखनुं चूर्ण हाथे लगाड्युं न होय अने लगाड्युं होय तो पण तेने अशुद्ध मान्या विना हाथ धोया विना वहोरावे तो कल्पे. २३ कपास लोढती, २४ कपासने छूटो पाडती अने २५ कपासने पीजती ऊभी रही होय, तेवामां साधु आवे अने हस्त धोया विना वहोरावे तो पण कल्पे. बाकीना पंदरमा छक्कायथी व्याप्त हस्तवाळीनो आहार कदापि-खास अपवाद मार्ग सिवाय-वहोरवो ज नहीं आ प्रमाणे ग्रहण एषणानुं वर्णन करी हवे ग्रासैषणा संबंधी कहे छे
बेंतालीस दोष रहित आहार लाव्या पछी तेनुं भोजन करतां ग्रासेषणाना पांच दोष वर्जवा. १. संयोजना, २. अप्रमाण, ३. इंगाल, ४. धूम अने ५ अकारण भोजन. आ पांच पैकी संयोजना तथा अप्रमाण-ए बनेनुं वर्णन करे छे. १. संयोजना-अतिशय स्वादने माटे दूध, दही, भातमां खांड, मसालो विगेरेनुं मिश्रण करवू. तेना बे विभाग छे-(१) वसतिमां करे ते अंत:संयोजना अने (२) वसति बहार करे ते बहिरसंयोजना. अंत:संयोजना त्रण प्रकारे जाणवी.(१) पात्र-पात्रामां रोटली, घी विगेरे मेळवीने खाय, (२) वदन-मुखमां कोळियो मूक्या पछी स्वाद माटे शाक, दाळ वापरे अथवा मुखमां रोटली प्रमुख मूक्या पछी गोळ, साकर- मिश्रण करीने खाय. (२) बहिरसंयोजना दूध मळ्या पछी खांडनी प्राप्ति माटे फर्या करे. उपकरण संयोजना आवी रीते जाणवी-उपकरणने माटे परिभ्रमण करतां साधुने चोलपट्टादिक मळ्या बाद शोभाने अर्थे अंतरकपडुं मांगीने भोगवे तो ते बहिरसंयोजना अने ए प्रमाणे वसतिमां आवीने ते प्रमाणे भोगावटो करे तो अन्तरउपकरणसंयोजना जाणवी. आ प्रमाणे संयोजनानुं स्वरूप दर्शाव्यु छतां टीकाकार कहे छे के-प्रसंगे तो संयोजना पण स्वीकारवी पडे छे. का छे के–“रसहेउं संजोगो, पडिसिद्धो कप्पए गिलाणट्टा। जस्स व अभत्तछंदो, सुहोचिओऽभाविओ जो य ॥१॥" रसगृद्धिनी कारणथी संयोजनानो निषेध छे, परंतु ग्लान साधुने आहारनी रुचि माटे करवी कल्पे. जेने भात खावानी टेव छे तेने तेना विना रुचि न थाय. वळी कोई राजपुत्रे दीक्षा लीधी होय अने ते सुखमां उछरेल होवाथी तेने भोजननी रुचि न थती होय तो ते संयोजना करे. वली कोई नवीन दीक्षित साधुनी रुचिने अर्थे संयोजना करवी कल्पे परंतु रसगृद्धिथी जो तेम करे तो कर्मबंध थाय. हवे बीजो अप्रमाण दोष दर्शावे छे-उदरना छ भाग कल्पवा. तेमांत्रण भाग जेटलो आहार करवो, बे भाग जेटलुं पाणी पीवं अने एक भाग वायुना संचालन माटे खाली राखवो. काळनी अपेक्षाए तेमां पण फेरफार करवो. अत्यंत शीतकाळमां पाणीनो एक भाग, आहारना
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- १६९
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |