________________
ते संबंधी चार गाथा दर्शावतां कहे छे के
गुरुणो छंदणुवत्ती, सुविणीए जिअपरीसहे धीरे । नवि थद्धे नवि लुद्धे, नवि गारविए विगहसीले ॥५२ ।। खंते दंते गुत्ते, मुत्ते वेरग्गमग्गमल्लीणे । दसविहसामायारी, आवस्सगसंजमुज्जुत्ते ॥५३ ।। खरफरुसकक्कसाए, अणिट्ठट्ठाइ निट्ठरगिराए । निब्भच्छणनिद्धाडण-माईहिं न जे पउस्सति ॥५४ ।। जे अन अकित्तिजणए, नाजसजणए नाकज्जकारी अ । न पवयणुड्डाहकरे, कंठग्गयपाणसेसे वि ॥५५॥ [गुरो: छंदानुवर्तिनः, सुविनीता जितपरीषहा धीराः । नापि स्तब्धा नापि लुब्धा, नापि गौरविला विकथाशीला: ॥५२॥ शान्ता दान्ता गुप्ता, मुक्ता वैराग्यमार्गमालीना: । दशविधसामाचारी-आवश्यकसंयमोद्यता: ॥५३ ।। खरपरुषकर्कशया, अनिष्टदुष्ट्या निष्ठरगिरा । निर्भत्सननिर्धाटना-दिभिः न ये प्रद्विन्ति ॥५४॥ ये च नाकीर्तिजनका, नायशोजनका नाकार्यकारिणश्च ।
न प्रवचनोड्डाहकरा:, कण्ठगतप्राणशेषेऽपि ॥५५॥] गाथार्थ- आचार्यना आशयने अनुसरनार, विनयी, परीषहने जीतनार, धैर्यशाली, निरभिमानी, लोलुपता रहित, गारव रहित, विकथानो त्याग करनार, क्षमावान, जितेन्द्रिय, गुप्तिवंत (ब्रह्मचारी), निर्लोभी-संतोषी, वैराग्यवासित, दशविध सामाचारी तथा आवश्यक करणी तेमज संयमयोगोमां सावधान, खर (आकरी) , परुष (कठोर) , कर्कश(करवत जेवी असहा) , अनिष्ट तेमजदुष्ट वाणी द्वारा अगर तो तिरस्कार के गच्छबाह्य करवा छतांजे लेशमात्र द्वेष न करे, अपकीर्ति न करे, अकार्य न करे तेमज प्राणनो संशय आवी पडे तो पण शासननी हीलना थाय तेवू कार्य न करे तेवा शिष्यो-साधुओ निर्जरा करे छे.
विवेचन-बावीश प्रकारनां परिषहो छे, तेना बे विभाग छे. १ शीतपरीषह अने २ उष्ण परीषह. आचारांगसूत्रनी नियुक्तिमां का छे के–“इत्थीसक्कार-परीसहाय, दो भावसीयला एए। सेसा वीसं उण्हा, परीसहा होन्ति णायव्वा ॥१॥" स्त्री परीसह अने सत्कारपरीषह ए बंने परीषह शीत-ठंडा छे एटले ते शरीरादिकने कष्ट उपजावता नथी परंतु चारित्रमा स्खलना पमाडे छे; ज्यारे बाकीना वीश परीषहो उष्ण छे एटले ते चारित्र तथा शरीरने दुःख उपजावे छे. जो चारित्रथी चलायमान थाय तो दुःख अने न चलायमान थाय तो दुःख नथी परंतु शरीरने तो दुःख छ ज. वळी
श्रीगच्छाचार-पयन्ना– १५७