________________
जळाशयमांडूबाडे छे तेमकुमत-कदाग्रहथी भरपूर आचार्य पोताने अनुसरनारा भव्य प्राणिओने संसारसागरमां रझळावे छे.
विवेचन- जे पूरेपूरुं तरवार्नु जाणतो न होय ते पोतानी पाछळ लागेला प्राणिओनो विनाश करे छे तेम उत्सूत्र भाषण करनार, कदाग्रही आचार्य पोताना आश्रित साधुओने तेमज भक्तवर्ग श्रावकजनोने अनंता भवोमां रझळाववाना हेतुभूत थवाथी खरेखर तेना विनाशभूत थाय छे. उन्मार्गे गमन करनार, शुं अहित थाय छे? ते दर्शावतां कहे छे
उम्मग्गमग्गसंपढिआण, साहूण गोअमा! नूणम् । संसारो अ अणंतो, होइ य संमग्गनासीणं ॥३१ ।। [उन्मार्गमार्गसम्प्रस्थितानां, साधूनां गौतम ! नूनम् ।
संसास्थानन्तो, भवति सन्मार्गनाशिनाम् ॥३१॥] गाथार्थ-उन्मार्गेवर्तनारा अनेसन्मार्गनो नाशकरनारासाधुओने हे गौतम!जरूर संसारमा अनंती वार परिभ्रमण करवू पडे छे.
विवेचन- गोशालाए प्ररुपेलो मत, दिगंबरोए प्रवर्तावेल मत ए उन्मार्ग कहेवाय. तेवा उन्मार्गे चालनारा निह्नवोनो संसारमा भमतां भमतां पण पार आवे नहीं. एकला परिभ्रमण मात्रथी ज बस नहीं, परंतु अनेक प्रकारनां दुःखो-कष्टो सहन करवा पडे. शुद्धमार्गना छेदनारा साधुओ पण अनंतसंसारी थाय छे. आ संबंधमां श्रीमहानिशीथसूत्रमा कहेल मुनिचंद्र मुनिनुं वृत्तांत जाणवा योग्य छे. भगवंत श्रीमहावीर गौतमस्वामीने उद्देशीने कहे छे के–'हे गौतम ! आवा साधु आचार्यो मात्र लिंगधारी-साधुवेशने धारण करनारा ज जाणवा.' कदाच कोई प्रमादपणाथी जिनेश्वरभाषित क्रिया न आचरी शके परंतु जो भव्यजनोने यथार्थ जिनमार्ग दर्शावे तो ते पोताने क्या मार्गमां स्थापे ? ते जणावतां कहे छे के
सुद्धं सुसाहुमग्गं, कहमाणो ठवइ तइअपक्खम्मि । अप्पाणं इयरो पुण, गिहत्यधम्माउ चुक्क त्ति ॥३२॥ [शुद्धं सुसाधुमार्ग, कथयन् स्थापयति तृतीयपक्षे ।
आत्मानमितरः पुनो, गृहस्थधमोद् भ्रष्ट इति ॥३२॥] गाथार्थ- शुद्ध साधुमार्गनी प्ररूपणा करनार पोताना आत्माने संविज्ञपाक्षिक नामना त्रीजा (साधु अने श्रावकनी अपेक्षाए) पक्षमा स्थापे छे अने तेथी विपरीत - उत्सूत्रभाषक गृहस्थ अने साधु उभय धर्मथी भ्रष्ट थाय छे.
विवेचन- एक साधु धर्म, बीजो गृहस्थ धर्म अने त्रीजो संविज्ञपाक्षिकनो धर्म छे. पोते शरीरनी अशक्तिथी अथवा प्रमादशीलताथी शुद्ध अनुष्ठान, आचरण न करी शकता होय परंतु ते प्रत्येना अंतरंग भावथी शुद्ध धर्मनी प्ररूपणा करता होय तो तेने त्रीजा पक्षमां गणवो. तेथी विपरीत प्ररूपणा
श्रीगच्छाचार–पयन्ना-१३२