________________
करी मोक्षाभिलाषी आचार्य, उपाध्याय तेमज प्रवर्तके आगमनो अर्थ यथार्थ जणाववो पण पोतानी मतिकल्पनानो उपयोग न करवो. केवा आचार्य भगवंतनी आज्ञानुं उल्लंघन करे ते जणावे छेभट्ठायारो सूरी १, भट्ठायाराणुविक्खओ सूरी २ । उम्मग्गठिओ सूरी ३, तिन्नि वि मग्गं पणासंति ॥ २८ ॥ [ भ्रष्टाचारः सूरिर्भष्टाचारापेक्षकः सूरिः । उन्मार्गस्थितः सूरिस्त्रयोऽपि मार्गं प्रणाशयन्ति ॥ २८ ॥]
गाथार्थ - ज्ञानाचारादिक आचार जेना शिथिल थई गया छे ते भ्रष्टाचारी अधमाचार्य, आचारभ्रष्ट थयेला साधु-साध्वीओनी उपेक्षा करनार मंदाचार्य तेमज उन्मार्गमां रहेल - उत्सूत्र प्ररूपनार अधमाधम आचार्य आ त्रणे प्रकारना आचार्य मोक्षमार्गनो विनाश करनारा छे.
विवेचन - जेना नायकमा ज शिथिलपणुं होय तेना आश्रित जनोमां स्वाभाविक रीते ज मंदता आवी जाय छे. आपणामां कहेवत प्रचलित छे के - “ जेनो नायक आंधळो तेनुं कटक कूवामां " एटले के गच्छना अग्रणीए तो ज्ञानाचारादिक आचारोमां सतत प्रयत्नशील ज रहेवुं जोईए. तेमने क्रियावंत जोईने कंईक मंद पडेला साधु-साध्वीओ पण फरीथी स्वधर्ममां स्थिर थई जाय छे. आ गाथाना अर्थमां आपणने त्रण प्रकारना आचार्य जणाव्या. हवे तेने सेवनारनी शी स्थिति थाय ते जणावतां कहे छे के—
उम्मग्गठिए सम्मग्ग-नासए जो उ सेवए सूरी । निअमेणं सो गोअम !, अप्पं पाडेइ संसारे ॥ २९ ।। [उन्मार्गस्थितान् सन्मार्ग-नाशकान् यस्तु सेवते सूरीन् । नियमेन स गौतम !, आत्मानं पातयति संसारे ॥ २९ ॥]
गाथार्थ - उन्मार्गगामी अने सद्मार्गनो नाश करनार आचार्यने जे सेवे छे तेमना कहेल अनुष्ठानोने जे करे छे ते हे गौतम! पोताने आ संसारसागरमां रझळावे छे.
विवेचन - सन्मार्गना लोपक आचार्य पासेथी आत्मकल्याणनी कई वात संभळाय ? ते पोते तो पतित थयेला ज छे अने पोतानी उपासना करनारा, पासे रहेनाराओने पण पतित बनावे छे, माटे पत्थरना जहाज तुल्य तेओ स्वयं संसारसागरमां डूबे छे अने अन्यने पण डुबावे छे. ऊपरनी ज हकीकतनुं दृष्टांतद्वारा समर्थन करतां कहे छे के—
उम्मग्गठिओ एक्को वि, नासए भव्वसत्तसंघाए । तं मग्गमणुसरंतं, जह कुत्तारो नरो होइ ॥ ३० ॥
[ उन्मार्गस्थित एकोऽपि नाशयति भव्यसत्त्वसङ्घातान् । तन्मार्गमनुसरन्तः, यथा कुतारो नरो भवति ॥ ३० ॥]
गाथार्थ - जेम नबळो तरवावाळो पोताने तेमज पोताना आश्रित बनेला जनोने नदी विगेरे
श्रीगच्छाचार - पयन्ना — १३१