________________
उत्तराध्यनसूत्रम् (अध्यनन २०) इमा हु अन्ना वि अणाहया निवा, तमेगचित्तो निहुओ सुणेहि । निय ठधम्म लहियाण वी जहा, सीयंति एगे बहुकायरा
नरा ॥ ३८ ।। जो पव्वइत्ताण महव्वयाई, सम्मं च नो फासयई पमाया । अनिग्गहप्पा य रसेसु गिद्धे, न मूलओ छिन्नइ
बधणं से ॥ ३९ ॥ आउत्तया जस्स य नत्थि काइ, इरियाए भासाए तहेसणाए । आयाणनिकखेवदुगुछणाए, न धीरजायं अणुजाई
मग्गं ।। ४० ॥ चिर पि से मुडरुई भवित्ता, अथिरव्वए तवनियमेहि भट्टे । चिर पि अप्पाण किलेसइत्ता, न पारए हाइ हु
. संपराए । ४१ ॥ पुल्ले व मुट्ठी. जह से असारे, अयंतिए कूडकहावणे वा । राढामणी वेरूलियप्पगासे, अमहग्धए हाइ य जाणएसु ।। ४२ ॥ कुसीललिंग इह धारइता, इसिज्झयं जीविय बूहइत्ता । असंजए संजयलप्पमाणे, विणिग्यायमागच्छइ से
चिरं पि ॥ ४३ ।। विसं तु पीयं जह कालकूडं, हणाइ सत्थं जह कुग्गहीयं । एसो वि धम्मो विसओववन्नो, हणाइ वेयाल
इवाविवन्नो ॥ ४४ ॥ जे लकखणं सुविण पजमाणे, निमित्तकोऊहलसंपगाढे । कुहेडविजासवदारजीवी, न गच्छई सरणं तम्भि काले ॥ ४५ ॥