________________
उत्तराध्ययनसूत्रम् (अध्ययन ३२) १४७ कप्पं न इच्छिज्ज सहायलिच्छू, पच्छाणुतात्रेण तवप्पभावं । एवं वियारे अमियप्पयारे, आवजई इंदियचोरवस्से ॥१०४॥ तओ से आयंति पओयणाई, निमज्जि मोहमहण्णवम्मि । सुहेसिणो दुक्खविणायणट्ठा, तप्पञ्चय उज्जमए य रागी ।१०५। विरज्जमाणस्स य इंदियत्था. सद्दाइया तावइयप्पगारा । न तस्स सव्वे वि मणुन्नयं वा, निव्वत्तयंती अमणुन्नयं वा ।१०६। एवं सस कप्पविकप्पणासु, संजायई समयमुवट्टियस्स । अत्थे असंकप्पयओ तओ से, पहोयए कामगुणेसु तण्हा ।१०७। स वीयरागो कयसबकिच्चो, खवेइ नाणावरणं खणेणं । तहेव जदसणमावरेई. ज चतराय पकरेइ कम्म ॥१०८।। सब तओ जाणइ पासए य, अमोहणे होइ निरंतराए । अणासवे झाणसमाहिजुत्ते, आउक्खए मोक्खमुह सुद्धे ।१०९। सो तस्स सन्वस्स दुहस्स मुक्को, जौं वाहई सयय जंतुमेय । दीहामय विष्पमुक्को पसत्था, तो होइ अतसुही कयत्थो ॥११॥ अणाइकालप्पभवस्स एसो. सव्वस्स दुक्खस्स पमक्खिमग्गो । वियाहिओ जौं समुविच सत्ता, कमेण अच्चतसुही भवंति ॥१११।। त्ति बेभि । इति पमायट्ठाणं णाम बत्तीसइम अज्झयणं समत्त ॥ ३२ ।।