________________
१४४ उत्तरध्ययनसूत्रम् (अध्ययन ३२) ग लिप्पए भवमझे वि संतो, जलेण वा पोक्खरिणीपलास ॥ ७३ ।। कायस्स फास गहणं वयंति, त रागहेउ तु मणुन्नमाहु । त दोसहेउ अमणुन्नमाहु, समो य जो तेसु य वीयरागो । फासस्स कायं गहणं वयंति, कायस्म फासं गहणं वयंति । रागस्स हे समणुन्नामाहु, दोसस्स हेउ अमणुन्नमाहु ।। ७५ ।। फासेसु जो गिद्धिमुवेइ तिव्वं, अकालियं पावइ से विणास । रागाउरेसीयजलावसन्ने, गाहग्गहीए महिसे विवन्ने ॥ ७६ ॥ जे यावि दासं समुवेइ तिव्वं, तंसि क्खणे से उ उवेइ दुक्ख । दुद्दतदासेण सएण जंतू , न किंचि फास अवरुज्झई से ॥७७॥ एग तरत्ते रुइसि फासे, आतालिसे से कुणई पओसं । दुक्खस्स संपीलमुवेइ बाले, न लिप्पई तेण मुणी विरागा ॥७८॥ फासाणुगासाणुगए य जीवे, चराचरे हिंसइ ऽणेगरूवे । चित्तेहि ते परितावेइ बाले, पीलेइ अत्तद्वगुरू किलिट्टे ॥७९।। फासाणुवाएण परिग्गहेण, उपायणे रक्खणसन्निओगे । वए विओगे य कहं सुहं से, संभोगकाले य अतित्तलाभे ।।८।। फासे अतित्ते य परिगहम्मि, सत्तोवसत्तो न उवेइ तुढेि । अतुट्ठिदासेण दुही परस्स, लोभाविले आययई अदत्त ।।८१॥ तण्हाभिभूयस्स अदत्तहारिणा, फासे अतित्तस्स परिग्गहे य । मायामुसं वड्डइ लाभदासा, तत्थावि दुक्खा न विमुच्चई से ॥८२।। मोसस्स पच्छा य पुरत्थओ य, पओगकाले य दुही दुरते । एवं अदत्ताणि समाययतो, फासे अतित्तो दुहिओ अणिस्सो ॥८३॥
