________________
( ૭૧ )
नृपांतिकात्तदायातः । श्रेष्टो तां वीक्ष्य तादृशीं ॥
संक्रांत हृदयादर्शे । वहंस्तदुःखमभ्यधात् ॥ ४९ ॥ અ:રાજાપાસેથી આવેલા શેઠે તેણીને તેવી રીતની જોઇને (પાતાના) હૃદયરૂપી આરીસામાં દાખલ થયેલા તેણીના દુઃખને ધારણ કરતાંથકાં કહ્યું કે ૫ ૪૯ ૫
दुःखं किमद्य चित्तेभू - दयि ते दयिते वद ॥ येन धत्से तमोग्रस्त - शीतत्विषिसखं मुखं ॥ ५० ॥ અ:—હે પ્રિયે ! આજે તારા હૃદયમાં શું દુ:ખ થયું છે? તે કહે, કે જે દુ:ખથી અંધકારવર્ડ . ગ્રસ્ત થયેલા ચસરખા મુખને તુ ધારણ કરે છે. ૫ ૫૦ u
-
अयं च दैवोपालंभ - पूर्वमाघूर्णयन् शिरः ॥ યતીન વૈદવ્યાપાર-વ્યંયઃ દિ તે ૭ઃ || ૧૨ || અઃ—વળી કને ઉપાલ'ભ આપવાપૂર્વક પેાતાના મસ્તકને ધુણાવતા એવા તારે આ પિરવાર યિતનીપેઠે ઘરના કામકાજમાં કેમ શૂન્ય થયેલા છે? ॥ ૧ ॥
निदाघोदधिप्रायं । प्रागभूञ्जनतारवैः ॥
તજ્ઞાતમધુના મૌન—ત્રતધારોવ ધામ તે ।। ૧૨ ||
અ:—જે તારૂં ઘર પૂર્વે માણસાના કોલાહલથી ઉનાળાના સમુદ્રસરખુ ગાજી રહ્યું હતું તે આજે મૌનવ્રત ધરનારનીપેઠે કેમ સૂનું થયેલું છે ? ।। પર u
योग्योऽस्मि मां स्वदुःखाना - मुक्त्वा कुरु विभागिनं ॥ મુખ્યતે દોષિત્તાનાં । ન મેટ્ઃ સુવધુ વયો; II ૧૩ II અર્થ :—હું પણ યોગ્ય છું માટે તારૂ દુ:ખ કહીને મને તેને ભાગીદાર કર ! કેમકે એકમનવાળાને સુખદુ:ખના ભેદ હોવા જોઇયે નહિ.
अथ कञ्जलकालाश्रु – जलमार्जनतो निजं ॥
वासो वितन्वती नीली- रक्तं व्यक्तं जगाद सा ।। ५४ ।। અર્થ: હવે કાળળવાળાં શ્યામ આંસુઓને લુવાથી પોતાની સાડીને કાબરચીતરી બનાવતી એવી તે સુભદ્રા પ્રકટરીતે એલી કે, दुःखं दयित मा प्राक्षीः । स्वकार्याण्येव साधय ॥ તુલું સ નામ સદ્દતાં | ચઃ વાળ્યું મામવેડરોટ્ । બ્૯ ॥
