________________
( ૧૧૨)
स प्राणाय्यो मम प्राणा - स्ततस्तदपि मे मुदे |
अयं सुखी हृषीकार्थ - स्वार्थतुष्टोऽस्ति यत्सदा ॥ १२ ॥
અઃ—તે પ્રાણપ્રિય મારા પ્રાણરૂપજ છે, અને તેથી તે જ્યારે હંમેશાં પેાતાના ઇંદ્રિયાના સ્વાર્થમાં સંતુષ્ટ થયેલા છે, તા તે પણ અને હુકારી છે. । ૨ ।
भोगान्न कामये तस्मा - न भूषां न पुनः श्रियं ॥ एतदिच्छामि यच्चात्म – चित्तादुत्तारयेन्न मां ॥ १३ ॥ અર્થ: હુ તેની પાસેથી ભાગેગાની, આભૂષણેાની કે ધનની ઇચ્છા કરતી નથી, ફક્ત એટલું જ ઇચ્છું છું કે તે મને પેાતાના મનપરથી ઉતારે નિહ. ।। ૧૩ ।
इत्याद्यनल्पतज्जल्प – वाहिकाहं हृदीश्वर ||
तस्या अनुज्ञयोत्प्लुत्या — गच्छं गगनवर्त्मना । १४ ॥ અર્થ: હે સ્વામિનાથ ! ઇત્યાદિ તેણીના અનેક વચનાના સંદેશા લાવનારી હું તેણીની રજા લેઇ ઉડીને આકાશમાર્ગે પાછી આવી છું. हृदयोच्छ्वासरोमांच - नेत्र भूविभ्रमादिना ॥
नाथ जानेऽनुमानेन । यद्भवास्तां दिदृक्षते ॥ १५ ॥
અ:—હવે હે નાથ ! આપના હૃદયના શ્વાસેાવાસ, રોમાંચ, આંખા તથા ભૃકુટીના વિલાસઆદિક અનુમાનથી હું... એમ ધારૂં છું કે આપ તેણીને જોવાની ઉત્કંઠા રાખેા છે. ॥ ૫॥
एवमेवेति तेनोक्ता । तदा सा खेचरेश्वरी ॥
विमानमुपमानस्वी - कृतस्वमंदिरं व्यधात् ।। १६ ।
અઃ—એમજ છે, એમ તેણે કહેવાથી તે વિદ્યાધરીએ દેવલાદ્ધના મંદિરની ઉપમા ધરનારૂં એક વિમાન તૈયાર કર્યું. ॥ ૧૬ ॥ આરોદ મૈં નિઃશેષ—નીમિમિતો વૃત્તઃ ॥ તથાનમંજુનોજ—મિ દંતઃ સર્દેશિત્તઃ ॥ ૨૭ ॥ અર્થ:—પછી ચાÌરથી તે સર્વ સ્રીઓથી વીંટાયેલા તે ધમ્મિલ હુંસીએસહિત હુંસ જેમ કમલપર તેમ તે વિમાનપર ચડયા. ૫૧ના जनयत्तारकभ्रांतिं । दिवा भूचारिणां नृणां ॥
ક્ષનાદિમાનમુલ્જય । ૐશાત્રનુમવતત્ ॥ ૨૮ ॥
અઃ—હવે દિવસે પણ પૃથ્વીપર ચાલનારા મનુષ્યાને તારાઆની ભ્રાંતિ ઉપજાવતુ થયું તે વિમાન ક્ષણવારમાં ઉડીને કુશાગ્રપુરમાં આવ્યુ. ૫ ૧૮ ॥
