________________
(૩૮૮) अभर्तृभाजनाधारां । राद्धं भक्तमिव स्त्रियं ॥
જૈયંતિ તુ ; । પુત્રિ સૃવિદ્રિાઃ || ૮૦ ||
અઃ—વળી હૈ પુત્રી ! ભર્તારૂપી ભાજનના આધાવિનાની રાંધેલા અન્નસરખી સ્રીને દુ:ખે અટકાવી શકાય એવા લક્ગારૂપી કાગડાઓ કદના કરે છે. ! ૮૦ ૫
तत्त्वं पुत्रि समर्थापि । पुंसः स्वीकारमर्हसि || અપેક્ષતે નાસ—૧ ńરિપ્રä ! ૮૨ ॥
અઃ—માટે હે પુત્રી ! તું સમ છતાં પણ તારે પુરૂષના સ્વીકાર કરવા લાયક છે, કેમકે ઉમદું મણિ પણ સ્વણના સ્વીકારની અપેક્ષા રાખે છે. ! ૮૧ ॥
वक्ष धमिलो यः स । रूपवानेव केवलं || ચેનુષ્યનુત્તત્તિ | ગુળશે તત્વનું જૂનુ ॥ ૮૨
અર્થ: વળી તે જે ધમ્મિલને જોયા છે તે કેવલ રૂપવાનજ છે! માટે હે ગુણજ્ઞ ! જો તું ગુણામાં રાગવાળી હા તા આ ધમ્મિલને વર્? હસસ્થા પત્રનૈ: સ્વાદુ—શીતકે સહિર || શ્રવમવિ॰મીન । ધુન્વતી જ્ઞમજા નૌ || ૮૩ ॥
અર્થ:—એવી રીતના તેણીના સ્વાદિષ્ટ અને જલસરખાં શીતલ વચન ક માં જવાથી મસ્તક ધુણાવતી કમલા બેલી કે, ॥ ૮૩ u मन्ये विस्मृतशीलासि । मातरासन्नवार्धका ॥
अस्य नाम निषिद्धापि । यत् श्रावयसि मां सदा ॥ ८४ ॥
અ:—હૈ માતા! હું ધારૂં છું કે ઘડપણ નજીક આવ્યાથી તુ શીલને વિસરી ગઇ છું, કેમકે તને નિષેધ કર્યો છતાં તુ મને આનુ નામ હંમેશાં સંભલાવ્યા કરે છે. 1 ૮૪ u
किं वच्मि पुण्यहीनाहं । यास्मि दैवेन वंचिता ॥ મને મુમન પારું | ચા હિવાટ્યું ॥ ૮૯ || અ:—હું શું કહું? ખરેખર હું પુણ્યહીન છું, કેમકે દેવે મને કલ્પવૃક્ષ દેખાડીને કલેશરૂપી વૃક્ષ આપીને ઠગી છે. ॥ ૮૫ ૪
सुपात्रे वा कुपात्रे वा । निर्विशेषाग्रहा दहा || रसज्ञा न हि किं तूर्वी । दव जिह्वा मुखे तव ॥ ८६ ॥
