________________
( ૩૭૩ )
અઃ—ત્યારે કમ્મલ ખેલ્યા કે હે બુદ્ધિવાન્ ાકાર! હું આની ચેષ્ટાથી ધારૂ છું કે ગુપ્ત પાપકાર્યનીપેઠે આના શરીરમાં કઇંક શલ્ય છે, તતઃ પુ ષતુરો મૂચા | સહિકિન્ના તદ્દા / તુરંગય તનું મિત્તિ । સુધાવ@યત્યયં || ૮૨ || અ:—પછી તે ચતુર સ્મિલે તેજ વખતે ભીતપર જેમ ચુને તેમ પાણીથી ભીંજવેલી માટીવડે તે ધાડાના શરીરપર લેપ કર્યો छायास्ये तुरगे पूर्व मशुष्यद्यत्र मृत्तिका ॥
-
तस्मिन्नवयवे शल्य - नंतःस्थं निश्विकाय सः ॥। ८३ ।।
અ:—હવે તે ઘેાડાને છાયામાં રાખ્યાથી તેના રારીરના જે ભાગપર પ્રથમ તે માટી સુકાઇ ગઇ, તે ભાગમાં અંદર કઈંક શલ્ય છે એમ તેણે નિશ્ચય કર્યાં. ॥ ૮૪ ૫
तुरंगस्य छविच्छेदा— ततः शल्ये निराकृते ॥
મુ ત્રાં પ્રળરોહિયા—રોયામાસ સવર ॥ ૮૪ ॥
અ:—પછી તેણે તે ધાડાના શરીરમાં તે જગાએ વાઢકાપ કરીને તેમાંથી શલ્ય કહાડી નાખ્યુ, તથા તે જખમને વ્રણરોહિણી નામની ઔષધીથી તેણે તુરત રૂઝાવી નાખ્યા. ॥ ૮૪ ૫
ये निरामये जाते । जानन् पुण्यविशालिनं ॥
आललाप कलापात्रं । ग्रामेशस्तं ससौहृदं ॥ ८५ ॥
અ:—એવી રીતે ધાડા જ્યારે નિરોગી થયા ત્યારે તે કલાવાન ધસ્મિલને પુણ્યશાલી જાણીને રાજાએ મિત્રતાપૂર્વક એલાવ્યો કે, रूपांतरितनाकौकः । कलाप्राप्त सरस्वति ॥
ચંદ્ર મૌત તોગતિ રૂં। યિાંય નાટ્o || ૮૬ || અર્થ: હું રૂપાંતર દેવ! તથા કલાથી પ્રાપ્ત કરેલી છે સરસ્વતી જેણે એવા તું કહે કે કયાંથી આવે છે ? તથા તારા કેટલા પિરવાર છે? सोऽवक्कुशाग्रनगरा - दहमा यासिषं सखे ||
ગ્રામસીસ ધ રામાયા । મમાપ્તિ સ્થાપિતો થઃ || ૮૭ || અર્થ:—ત્યારે સ્મિલ ખેલ્યા કે હે મિત્ર! હું કુશાગ્રનગરથી આવુ છુ, તથા ગામની સીમમાં મેં મારો રથ રાખ્યા છે. ૧૮૭૫ अथो रथं युतं ताभ्यां । ग्रामेशो ग्रामसीमतः ॥
1
कलाक्रीत इव प्रेष्यो । गत्वा ग्रमनिरानवत् ॥ ८८ ॥
