________________
( ૩૧૪ )
वतीमदंभेन । दुःखं पुत्रवियोगजं ॥
मातरं जातरंगोऽय - मनमचरणौ स्पृशन् ॥ ९२ ॥ અર્થ:—આંસુના મિષથી પુત્રના વિયાગથી થયેલાં દુ:ખને વમતી એવી પેતાની તે માતાના ચણેને સ્પર્શ કરતાથકા તે અગલદત્ત હુથી તેણીને નમ્યા. ૫ દર ૫
समुत्थाय तमाशीभि - रानंद्यालिंग्य सा चिरं ॥
-
શિયાપ્રાય સŘદું | મેઢસ્યાંતરીવિચમ્ ॥ ૧૨ ॥ અધ:-ત્યારે તે યોામતીએ તેને ઉઠાડીને, આશીવચનેાથી ખુશ કરીને, તથા ખૂબ ભેટીને, અને સ્નેહપૂર્વક તેનું તક સુધીને ઘરમાં પ્રવેરા કરાવ્યેા. ॥ ૯૩ ના
કથામાંવ ચંદ્રનોવાળાઁ | શ્રશ્રવાવયંત્ત ||
सास्यै भुंक्ष्व समं भर्त्रा । सुखमाशिषमित्यदात् ॥ ९४ ॥ અ:—પછી તે શ્યામદત્તા પણ રથમાંથી ઉતરીને સાસુને પગે પડી, ત્યારે તેણીએ પણ આશીષ આપી કે તું તારા ભર્તારસાથે સુખ ભેગવ ? ૫૯૬ u
वैदेशिकं व्यतिकरं । पृच्छंत्या मातुरादरात् ॥
વડે નિતં વૃત્ત | મુષાપૂતિમ સઃ || ૧૧ || અર્થ :-પછી વિદેરાસધી વૃત્તાંત માતાએ પૂછવાથી તેણે આઃરપૂર્વક પેાતાના વૃત્તાંતરૂપી અમૃતથી તેણીના કણ રૂપી કુંડ ભરી દીધા.
I
स्वजनौघं स्वजन्नेष | चिरान्मिलितुमागतं || વ્યાઢારમૃતાદાર—નવાયંનયનમા | 36 ||
અશ્—પછી ઘણે કાળે મલવા આવેલા પેાતાના સગાઓને ભેટીને તેણે અમૃતભેાજનસરખા પેાતાના વૃત્તાંતથી ખુશી કર્યાં. ॥ ૯૬ u પાત્તારુંઝાર | સ્વળમાવજી,
સોટઃ સંતવાસીનું । આ નનામ નરેશ્વર ।। ૧૭ || અર્થ:—પછી બીજે દિવસે તે આભરણા પહેરીને સ્વલ્પ પરિવારસહિત ભેટણાસાથે સભામાં બેઠેલા રાાન નમ્યા. ॥ ૯૭ u गुणानामिव वासौको । युवासौ को निगद्यतां ॥ राज्ञेत्युक्ता जगुगर - मुखभासः सभासदः ॥ ९८ ॥
