________________
( ૨૬ ) प्रियचंद्रोदयस्फीते । ममानंदमहोदधौ ॥ સ શેઃ રાથમિ રવા ફાયદાયતે ૨૦ |
અર્થ:–મારા પ્રિયરૂપી ચંદ્રના ઉદયથી ઉલ્લસિત થયેલા આનંદરુપી સમુદ્રમાં હવે તેને શી રીતે ઓળખે? એજ એક ચિંતા ઝેર સમાન થઈ પડી છે. તે ૬૦ છે
यावदेवं ब्रुवाणा सा । अस्यते मोहरक्षसा ।। तावत्पत्रलिपि सम्य-गवगम्येत्यभाषत ।। ६१ ॥
અથર–એમ બોલતી થકી જેટલામાં તે મોહરૂપી રાક્ષસથી રસાય છે, તેટલામાં તે પલની લીપીને સારી રીતે ઓળખીને બોલી કે, છેલ્લા
जितं जितं मया सख्यः । शांत शांतममंगलं ॥ પ્રાણ પ્રાપ્ત વિયં સોડ્યું જૂથે નૃત્ય કૃત્યત || દર !
અર્થ:–હે સખીએ હું જીતી જતી, વિન્ન શાંત થયું શાંત થયું, તે પ્રીતમ મ મ માટે તમે નાચે ના ? દુર છે
असौ सुरेन्द्रदत्तो ह-त्तोपभूरेभिरक्षरैः ॥ જ્ઞાતઃ સમુદ્ર –વંશમુશામળર્મયા વરૂ .
અર્થ–આ અક્ષરોથી મારા હૃદયના સંતોષના સ્થાન સરખા તથા સમુદ્રદત્તશેઠના વંશમાં મુક્તામણિસખા તે સુરેદ્રદત્તને મેં ઓળખી કહાડ્યો છે. તે ૬૩ છે
उपोपाध्यायमध्याय-परया शैशवे मया ॥ #ારું કૌશબાહ્યઃ | સાક્ષાયાવપૂરત / ૬૪ છે.
અર્થ –વળી હે કમલસરખા નેત્રવાળી સખી! બાલ્યપણામાં ઉપાધ્યાયપાસે અભ્યાસ કરતી વખતે મેં તેની કુશલતા સાક્ષાત અનુભવેલી છે. જ છે
स्वधिया निर्जितोऽनेना-ददानो दर्शनं दिवा ॥ भीतभीत इव व्योम्नि । निशि भ्रमति वाक्पतिः ॥ ६५ ।।
અર્થ –તેણે પોતાની બુદ્ધિથી જીતેલે બહસ્પતિ દિવસે દર્શન ન આપતા થકે બીકણુની પેઠે રાત્રિએ આકાશમાં ભમે છે. ૬પ
मन्येऽमुना तणीचक्रे । खगांभीर्येण वारिधिः ॥ ऊनिलो ज्वलन्नेतं । असते कथमन्यया ॥ ६६ ॥
