________________
( ૨૬૫ ). त्वां वाणवार्षिणं वीक्ष्य । स्पर्धिष्णुरिव मन्मथः ॥ मंयरांगी स्वबाणानां । मंक्षु लक्षीचकार मां ॥ ७६ ॥
અર્થ–બાણેને ફેંકતા એવા તને જોઈને જાણે સ્પર્ધાવાળે થયો હેય નહિ તેમ કામદેવ મને કંપત શરીરવાળીને પોતાના બાણેથી મારવા લાગ્યો છે. જે ૭૬ છે
तत्महाराकुलानन्य-शरणा त्वां प्रपेदुषी ॥ तहोष्माबला क्रोडी-कृत्य मां रक्ष मारतः ॥ ७७ ॥
અર્થ–તેના પ્રહારોથી વ્યાકુલ થયેલ તથા નિરાધાર એવી હું તારે શરણે આવેલી છું, માટે હે વીર! મને અબલાને આલિંગને ઇને કામદેવથી મારું રક્ષણ કરે ? ૭૭
इत्युक्त्वागलदत्तस्य । पादयोर्निपपात सा ॥ જયંજન સમુચાળા તેનેતિ પ્રત્યકોશ્ચત છે ૭૮ |
અર્થ એમ કહીને તે અગલદત્તને પગે પડી, ત્યારે તે પણ કેટ લેક પ્રયાસે તેણીને ઉઠાડીને પ્રતિબેધવા લાગ્યું કે, આ ૭૮ છે . सुधावेणिसदृग्वाणि । यदभाणि त्वया मम ॥ - પરોકપાથો છે. તે રીનિવાસ રવહુ ૭૧ |
અર્થ: હે અમૃતની નહેરસરખી વાણુવાળી ! તેં જે મને કહ્યું તે ખરેખર અત્યંત પ્રીતિરૂપી સમુદ્રના મોજાંના સમુહસરખું છે. ૭ ... ध्यानाद्रूपातिगात्सुभ्र । निवृत्ति योगिनो विदुः ॥ - अहं तां तव रूपस्थ-ध्यानादेवाप्नुवं ध्रुवं ।। ८० ॥
અર્થવળી હે સુભ્ર ! યોગીઓ રૂપાતીત ધ્યાનથી નિવૃત્તિ કહે છે, હું તે તારાં રૂપસ્થ ધ્યાનથી જ ખરેખર તે નિવૃત્તિ પામ્યો છું. ૮૦
परं गैरेयगौरांगिः । स्थातुर्गुरुकुले मम् ॥
न हि नामांगनासंग-रंगः संगतिमंगति ।। ८१॥ ' અર્થ–પરંતુ હે ગૌરાંગિ! હું જ્યાં સુધી અહીં ગુરૂકુલેમાં રહે છું ત્યાં સુધી સ્ત્રીના સંગનો રંગ મારે માટે યોગ્ય ગણાય નહિ. ૮૧
वीरपुत्रोऽपि वीरोऽपि । विभेम्येष गुरोः पुरः॥ . પુણક્ષેત્રે જ રો-ડયુવાડર્મિક / ૮૨ | ૩૪ સૂર્યોદય પ્રેસ–જામનગર.
