________________
( ૨૪૩ )
भक्त पूर्णशरावोऽथ । नगरान्निरयन्नसौ ॥
-
केषां प्रविशतां नाभू – दिष्टश्रीलाभसूचकः ।। ३६ ।। અર્થ:—ભાજનથી ભરેલા પાત્રવાળા તે નગરમાંથી નિકલતાક કાને વાંછિત લક્ષ્મીનેા લાભ સૂચવનાર ન થયા? ૫ ૩૬ ૫ નવા તતકે મત્સ્ય--મેટમૂવાહયૂ: પ્રિયા ॥
भोजयित्वा ततोभुंक्त | स्वात्मनोऽपि प्रिया हि सा ॥ ३७ ॥ અથ:—પછી તે રાજપુત્રે વૃક્ષનીચે જઇને વિવિધ ભેાજનથી પેાતાની પ્રિયાને જમાડયામાદ પોતે લેાજન કર્યું, કેમકે તે તેને પેાતાના જીવથી પણ વહાલી હતી. ॥ ૩૭ ૫
मनाग्दुर्मनसं दृष्ट्वा । प्रियां नृपसुतस्ततः ॥ જૂનમેલા વવધૂનાં | આરતીયુનિનાય સઃ ॥ ૩૮ ॥ અર્થ: હવે પેાતાની પ્રિયાને ત્યાં રા દુભાયેલા મનવાળી જોઇને ગુણવાં કુમારે વિચાર્યું કે ખરેખર આને પેાતાના મધુએ યાદ આવ્યા લાગે છે. ।। ૩૮ ॥
सविशेषमसौ तस्याः | परीक्षितुमना मनः ||
देहचितामिषाद् द्वित्रि - पादपांतरितोऽभवत् ।। ३९ ।। અ:-પછી તેણીની વિશેષ પ્રકારે પરીક્ષા કરવાનુ મન થવાથી તે કુમાર દેહચિંતાના મિષથી એ ત્રણ વૃજ્ઞાની પાછળ ગુપ્ત રહ્યો. પ્ર तावद्भावोचितं भूमौ । सा पुंस्त्रीयुग्ममालिखत् ॥
अमुचत् पंचमोद्गारान् । कोकिलेव कलध्वनिः ॥ ४० ॥
અર્થ :—ત્યારે તેણીએ પેાતાના મનની ઇચ્છાપ્રમાણે પૃથ્વીપર સ્ત્રીપુરૂષનુ જોડુ ચીતર્યું, તથા કાયલની પેઠે મનેાહુર સ્વરથી પાંચમરાગના ઉદ્ગારો કહાડવા લાગી. ॥ ૪૦ ૫
उत्तानीकृतवक्षोज—कोटिरामोटयभुजौ ॥
વાતવાતનોદીર્ઘ-ટીમો નિઃશ્વાસયોનિ || ૪૨ ॥
અર્થ:——પછી પેાતાના સ્તનાની ધાર ખુલ્લો કરીને પેાતાના હાથ સરડવા લાગી, તથા તાપથી પીડાએલાનીપેઠે નિઃશ્વાસેાની લાંબી લાંબી શ્રેણિ વિસ્તારવા લાગી. ૫ ૪૩ u
विलक्षमक्षिपद्दिक्षु | चक्षुर्वापजलाविलं !
तत्साक्षाद्वीक्ष्य तद्वृत्तं । गुणवर्मा व्यचिंतयत् ॥ ४२ ॥
