________________
तन्मन्ये प्रागसौ भूत्वा । श्रिया श्रीदस्य सोदरः ।।
તે વિવરે નીચ-વનિતનિતાતઃ | ૨૪ . અર્થ:–તેથી હું એમ ધારું છું કે પ્રથમ તે લક્ષ્મીથી કુબેર સરખો થઈને અંતે નીચ સ્ત્રીથી ઉત્પન્ન થયેલી પીડાથી આપદા પામશે. . ૯૪ છે
विचार्येत्यशुचिमन्यो । दासोदर्शनतो द्विजः ॥
નોમૃત ફુવ સા ા પુન:નિ|િ ૨૦ | અર્થ –એમ વિચારીને તે બ્રાહ્મણે તે દાસીના દર્શનથી પિતાને અપવિત્ર થયેલ માનીને ધૂળથી ભરાયેલા મનુષ્યની પેઠે ફરીથી સાન કર્યું. ૯પ છે
સતોથા છાભૈ–ર્વિશેષેણ હુમા II दध्यौ त्रपाक्षपाम्लान-मुखाजो भूपभूरिति ।। ९६ ॥
અર્થ:- હવે અન્ય વિદ્યાર્થિઓથી તથા સુભદ્રાથી વિશેષ કરીને હાંસીપાત્ર થયેલા, અને લજારૂપી રાત્રિથી કરમાઈ ગયેલું છે, મુખકમલ જેનું એવા તે રાજપુત્રે વિચાર્યું કે, ક૬ છે
किमकार्षमहं कर्म । प्राग्भवे यद्विपाकतः ॥ न्यमांक्षमेवमज्ञान-सिंधौ सिंधुरयादिव ।। ९७ ।।
અર્થ –અરે પૂર્વભવમાં મેં એવું તે શું કામ કરેલું છે! કે નદીના વેગસરખા જેના ઉદયથી હું અજ્ઞાન સમુદ્રમાં ડુબેલ છું. પાછા
છાત્રા ધન્ય થી પ્રજ્ઞા આ વિજ્ઞાત થયા છે धन्योऽहमप्यदः प्रज्ञा-परभागस्य पोषकः ॥ ९८॥
અર્થ:–ગ્રંથને રહસ્ય જાણનારા આ વિદ્યાથીઓને ધન્ય છે, તેમજ મુખઈનું પોષણ કરનારા એવા મને પણ ધન્યજ છે ! ૯૮
विधे विधेहि मे द्वेधी-भावं भावंचिते हदि ॥ येनेदं जाड्यजंबालं । कदाचिच्छोषमोषति ॥ ९९ ॥
અર્થ --- હે દેવ ! મારી બુદ્ધિહીને હૃદયના તું બે ટુકડા કરી નાખ? કે જેથી (તેમાં રહેલો) મુખરૂપી કાદવ કઈ પણ સમયે સૂકાઈ જાય. ૯ છે
ब्रमहा भ्रूणहा नाहं । न जनंगमसंगमी ॥ किं न स्पृशसि मा देवि । हास्येनापि सरस्वति ॥ १.०॥.
