________________
( ૧૯૦ )
અર્થ :—પદ્માસન વાળીને બેઠેલા તથા રત્નની કાંતિસરખા, સંક્રાચ પામેલા નેત્રાવાળા તે ભેરવાચા ને ત્યાં શુદ્ધ બુદ્ધિવાળા તે રાજકુ મારે વાંઘા. ॥ ૯॥
1
आशीः पूर्व ददद्योगी । व्याघ्रचर्मासनं निजं ॥ नाहं पूज्यासनस्यार्हः । कुमारेणेत्यवार्यत ।। ९६ ।।
અ—આશીર્વાદપૂર્વક પેાતાનુ વ્યાઘ્રચર્મનું આસન દેનારા તે ચાગિને હું આપ પૂજ્યના આસનને યોગ્ય નથી. એમ કહી તે કુમારે તેમ કરતાં અટકાવ્યા. ॥ ૯૬ ૫
निविश्य भृत्यमुक्तेऽथो-त्तरीये योजितांजलिः ||
1
प्रभो नियुक्ष्म मां योग्ये । कर्मणीति जगाद सः ॥ ९७ ॥ અર્થ:—પછી પેાતાના નોકરે મુકેલા દુપટ્ટાપર એશીને હાથ જોડીને કુમાર મેલ્યા કે હે પ્રભુ! મને ચાગ્ય કાયોમાં જોડા ? ॥ ૯૭૫ आलापगोचरीचक्रे | योगी तं गीतविक्रमं ॥
।
हृदि नस्त्वं निविष्टोऽसि । वार्त्ता चर्मासनस्य का ।। ९८ ।। અ:—પછી પ્રસિદ્ધ પરાક્રમવાળા તે કુમારસાથે યાગીએ વાત શિરુ કરી કે, હે કુમાર તું તે અમારા હૃદયમાંજ બેઠા છે, તેા પછી આ ચર્માસનની તે વાતજ શું કરવી? ૫૯૮ u
श्रुताचारघनौदार्य - शमस्थाम्नां विभेदभिद् ||
હોજોત્તરતું વચ્ચેાં | ઇતિન્નાòત્તિવ તે ॥ ૧૧ ॥ અઃ—વળી હે કૃતાર્થ ! આ તારી આકૃતિજ જ્ઞાન, આચાર, ધન, ઉદારતા, શાંતતા, તથા પરાક્રમના ભેદવિનાનું તારું લેાકેાત્તરપણું” સૂચવે છે. ૫ ૯૯ ૫
वज्रदंड द्विषां कंठे । पद्मनालोपमौ सतां ॥
નિશ્રતત્તે મુળો રોજ-શોમાં જૂમષળે ॥ ૨૨૦૦ ॥
અર્થ:—શત્રુઓના કપુર વાદડસરખા તથા સજ્જનાના કડપર કમલનાલ રખા તારા બન્ને હાથેા પૃથ્વીના ભાર ધારણ કરવામાં શેષનાગની શાભાને ધારણ કરે છે. ૫ ૧૨૦૦ ॥
परार्थैकधियो धन्या । मध्यास्तु स्वार्थसाधकाः ॥ ન પાથૅ ર્ ન સ્વાર્થે । સાષચંષમાઃ પુનઃ || ↑ ||
