________________
( ૧૩૪)
અ:—તે વખતે આકાશમાર્ગે ચાલતા કાઇક વિદ્યાધર તે આશ્ચ જોઇને પેાતાનું મસ્તક ધુણાવી એક શ્લાક ખેલ્યા કે, ૫ ૪૨ ॥ अभूदिभस्य हृद्यन्य — द्वयाधस्यान्यत्पुनर्हृदि ॥
अहेश्वान्यद्विधिस्त्वन्ध — देव चक्रे तदस्य धिक् ॥ ४३ ॥ અ:—હાથીના મનમાં કઇં હતું, અને પારાધિના હૃદયમાં વળી તેથી બીજી જ હતું, સર્પના હૃદયમાં તેથી પણ અન્ય હતુ. અને વિધાતાએ તેા વળી તેથી પણ ઉલટુંજ કરી દીધું. માટે તેને ધિક્કાર છે. उदंतं दंतिनः श्रुत्वा । सौम्य धर्मे मतिं कुरु ॥
विधातुर्विश्ववै लोभ्यं । विद्वन् किमनुतप्यसे ॥ ४४ ॥ અર્થ:—માટે હે સામ્યદ્વિજ ! એવી રીતનું હાથીનું વૃત્તાંત સાંભલીને તું ધર્માંમાં બુદ્ધિ કર ? વલી હે વિદ્વાન ! વિધાતાનું તે ( જગતમાં ) વિપરીત આચરણ છે, માટે તું શામાટે ખેદ કરે છે ? चेतितो मुनिना चेति । शिवः श्रीस्त्रीपराङ्मुखः ॥ आददे चरणं युक्तं । तद्बलेन ययौ शिवं ॥ ४५ ॥
અર્થ:—એવી રીતે મુનિએ પ્રતિબેાધ આપ્યાથી લક્ષ્મી અને સ્ત્રીથી વિરક્ત થયેલા તે બ્રાહ્મણે ચરણ એટલે ચારિત્ર લીધું.. અને તેના બલથી તે માણે ગયા એ ચુક્તજ છે. ૫ ૪૫ ૫
1
आकर्ण्य शिवविप्रस्य । प्राणनाथ कथामिमां ॥ विद्धि देवस्य वैवश्यं । दुर्बोधं बुधियामपि ।। ४६ । અર્થઃ—માટે હે પ્રાણનાથ આ શિવ બ્રાહ્મણની કથા સાંભળીને બુદ્ધિવાનેાને પણ અગમ્ય એવુ આપે કનું વિપરીતણું જાણવુ दंपती एवमन्योऽन्य कथाव्याजेन संततं ॥
તૌ શિષન મનોકુલવું । નિવાસયતાં મહિઃ || ૧૭ || અર્થ:—એવી રીતે તે દ્રુપતી હંમેશાં પરસ્પર કથાના મિષથી પેાતાના મનનુ દુ:ખ થાડુ થાડુ' મહાર કહેાડવા લાગ્યા. ૫ ૪૭ ॥ करोति यद् घुणः काष्टे | दुर्गात्रो यच्च विटे || સ્વમાત્રસારે સફેદે | પુત્રપુરસું ચાર તત્ ॥ ૪૮ । અર્થ:—કાષ્ટની અંદર રહેલા ણ જે કાર્ય કરે, તથા ચીભડામાં રહેલા કીડા જે કામ કરે, તેવુ કામચ માત્રસારવાળાં તેઓનાં શરી. રમાં પુત્રસધિ દુ:ખે કર્યું. ॥ ૪૮ u
