________________
त्वगोत्वघटत्वादिसामान्येपु सामान्यं सामान्य मिति निविषिष्वपि बहुत्वादयमपि विशेषोऽयमपि विशेष इति । ५७ । समवाये च प्रागुक्तयुक्त्या तत्तदवच्छेदकनेदादेकाकारप्रतीतेरनुलवात् । ५७ । स्वरूपत्वसाधर्म्यण सत्ताध्यारोपात्सामान्यादिष्वपि सत्सदित्यनुगम इति चेत्तर्हि मिथ्याप्रत्ययोऽयमापद्यते । एए । अथ निन्नवनाववेकानुगमो मिथ्य. वेतिचेद्रव्यादिष्वपि सत्ताध्यारोपकृत एवास्तु प्रत्ययानुगमः । ६० । अ-. सति मुख्येऽध्यारोपस्यासम्नवाव्यादिषु मुख्योऽयमनुगतः प्रत्ययः । सामान्यादिषु तु गौण इतिचेत् । न । विपर्ययस्यापि शक्यकल्पनत्वात् । ६१ । सामान्यादिषु बाधकसम्नवान्न मुख्योऽनुगतः प्रत्ययो ऽव्या
newwwwwwwww सामान्य-आ सामान्य' एवी अनुवृत्तिनी प्रतीति थाय . । ५६ । विशेषोमां पण घणापणुं होवाथी 'आ पण विशेष-आ पण विशेष' एवी ते प्रतीति थाय जे. । ५७ । समवायमां पण नपर कहेली युक्तिवके से ते जूदापणाना नेदथी एकाकारनी प्रतीतिनो अनुनव थाय जे. । ५ । स्वरूपपणाना साधर्म्य करीने सत्ताना आरोपथी सामान्यादिकोमां पण 'सत् सत्' एवी अनुवृत्ति आवे जे; एम जो कहीश, तो ते प्रतीतिन तात्विक न होवाथी खोटी पझे ; केमके आरोपथी करेली प्रतीति जूठीज डे. । ५ए । वली जो तुं एम कहीश के जूदा स्वनावमा एकाकार मानवो, ते जूगेन डे, तो इत्यादिकोमां पण सत्ताना आरोपवालोन प्रतीतिनो बोध थान ? । ६० । मुख्य न होते ते सताना आरोपनो असंभव होवाथी इत्यादिकोमां आ चाली प्रावती प्रतीति मुख्य डे, अने सामान्यादिकोमां तो गौण डे, एम जो कहेशो तो तेम नथी; केमके तेनाथी उलटी (एटले सामान्यादिक त्रणेमां मुख्य सत्ता, अने इच्यादिक त्रणेमां गौणसत्ता डे ) एवी कल्पना पण अश् शके ले. । ६१ । सामान्यादिकोमा बाध आवतो होवाथी अनुवृ
