________________
२०४ करति आसायण ते गुरुणं ॥॥ पगए मंदावि जवंतिएगे, डहरावि य जे सुयबुद्धो ववेया, आयार मंता गुण सुहियपा, जेहीलिया सिहि रिव नासकुज्जा ॥३॥ जेयावि नागं डहरंति नच्चा, थासायए से अदियाय होश, एवायरियपि हु हीलयं तो, नियबर जा पहं खु मंदो ॥४॥ासी विसो वावि परं सुरुठो, किं जीव नास परंतु कुज्जा, थायरिय पाया पुण अप्पा सन्ना, अबोहियासायण नहि मोक्खो ॥५॥ जो पावगंजलिय मवक्कमेज्जा आसी विसं वा विहु कोवएज्जा जो वा विसं खाय जीवि यही, एसोवमासायणया गुरुणं ॥६॥ सिया हु से पावय नोडहेजा, आसीविसो वा कुवियो न जक्खे, सिया विसं हालहलं नमारे, नयावि मोक्खो गुरु होलणाए ॥७॥ जो पव्वयं सिरसा जितु मिले, सुत्तंव सोहं पमिबोहएया, जो वा दए सत्ति अग्गे पहारं, एसो वमासायणया गुरुणं ॥ ७॥ लिया हु सीसेण गिरिपि भिंदे,