________________
२०२]
(काव्यम.) तवंचिमं संजम जोगयं च, सज्झायजोगं च सया अदिछिए, सुरेव सेणाए. समत्तमाउदे, अलमप्पणो होइ अलंपरेसिं ॥६॥ सज्झाय सु जाणरयस्स ताणो, अप्पाव जावस्स तवे रय. स्स, विसुज्झइ जंसि मलं पुरे कम, समीरियं रुप्प मलं व जोयणा ॥ ६३ ॥ से तारिसे पुरक सहे जिजिए, सुएणजुत्ते अममे अकिंचणे, विराय कम्म घणंमि अवगए, कसिणब्न पुमावगमेव चंदिमे तिबेमि ॥६॥ इति श्रायार पणिही नाम अमिमज्झयणं
सम्मत्तं ॥७॥ ॥ अथ विणय समाही णाम नवममज्झयणं ॥ (काव्यम्.)
थंना व कोहा व मयप्पमाया, गुरुसगासे विणयं न सिक्खे, सो चेव उ तस्स अजूनावो, फलंव कीयस्स वहाय हो ॥१॥ जेयावि मंदेत्ति गुरु विश्त्ता, महरे श्मे अप्प सुए. ति नच्चा; हीलंति मिखं, पडिवजमाणा करंति
