________________
॥ पं० पचवि० प्रणीतं ॥
(१६३)
गोध प्रमुख पंखी त्रीनी लगे, सिंह प्रमुख चोयी जाय. नरक० ॥३॥ पांचमी नरके सीमा सापनी, छही लगे स्त्री जाय: सातमी नरके माणस माछलां, उपजे गर्भन आय. मरक० ॥४॥ नरकथकी आवे बोहं दंडके, तीर्यच के नर थाय: ते पण गर्भन ने पर्यावा, संख्यातेज सुहाय. नरक० ॥५॥ नारकियाने नरकथकी निकळ्या, जे फळ प्राप्ति होय: उत्कृष्ट भांगे करी ते कहुं, पण निश्चे नहीं कोय. नरक० ॥६॥ प्रथम नरकथकी चवी चक्रवति होये, बीजी हरी बळदेव: त्रीजी लगे तीर्थकर पद लहे, चोथीए केवल हेव. नरक० ॥७॥ पांचमा नरकनो सर्वरिति लहे, छठीए देशविरत; सातमो नरकथकी समकीत लहे, न होवे अधीक निमित्तन०॥८॥
ढाल ३ जी. करम परोक्षा करण कुमर चल्यो रे, ए देशी. मानव गति विण मुक्ति होवे नहिरे, एहनो पह अधिकार; आयु संख्याते नर सहु दंडकेरे, आवी लहे अवतार. मानव० ॥१॥ तेउ वाउ दंडक बेनजीरे, बीजा ते बावीश; तिहांथी आव्या थाये मानवीरे, सुख दुःख पुन्य गरिष्ट. मा० ॥२॥ नर तिर्यच असंख्ये आयुषेरे, सातमी नरकना तेम: तिहाथी चवीने मनुज होने नहिरे, अरिहंते भाष्यो एम. मा० ॥३॥ वासुदेव बलदेव तथा वली रे, चक्रवर्ति अरिहंत स्वर्ग नरकना आया ते होवे रे, नर तिर्यंच न होवंत. मा० ॥४॥ चौविह देव थकी चवी उपजेरे, चक्रवर्ति ने बलदेवः वासुदेव तीर्थकर ते होवे रे, वैमानिकथी हेच. मा० ॥५॥
