________________
૮ (૧૮) • સભ્યત્વમુદી ભાષાંતર છે જોવામાં આવ્યો; તેથી તેને આશ્ચર્ય ઉત્પન્ન થયું અને તે મનમાં વિચાર કરવા લાગ્યો કે “આ શું હશે ? આવા દેખાવથી શુભ કે અશુભ તો થવાનું નહિ હોય !” એવા વિચારમાં ફરતો તે વનપાળ મોટા વૈભારગિરિ પર્વત પાસે આવ્યો, ત્યાં તેણે એ પર્વત ઉપર સર્વ સુર અસુરોથી યુક્ત અને જય જય શબ્દોથી દિશાઓના મધ્યભાગને પૂરી દેતું એવું છેલ્લા તીર્થકર શ્રી મહાવીરસ્વામીનું સમવસરણ દીઠું. તે જોઈ હર્ષ પામેલા વનપાળે વિચાર કર્યો કે, “અહો ! પરસ્પર વિરોધી પ્રાણીઓનો જે મેળાપ મેં જોયો, તે આ મહાપુરુષનો જ પ્રભાવ છે. કહ્યું છે કે સમતામાં આરુઢ થયેલા અને પાપને સમાવી મોહને ક્ષીણ કરનારા યોગી પુરુષને જોઈને મૃગલી સિંહનાં બચ્ચાંને પોતાનાં બચ્ચાંની પેઠે જાણીને અડકે છે, ગાય વાઘનાં બચ્ચાને પોતનાં બચ્ચાની પેઠે જાણીને અડકે છે, બિલાડી હંસના બચ્ચાને પોતાનાં બચ્ચાંની પેઠે જાણીને અડકે છે, અને સ્નેહથી પરવશ થયેલી ઢેલી (મોરલી) સર્પના બચ્ચાંને પોતાનાં બચ્ચાંની પેઠે જાણીને અડકે છે. એ સિવાય બીજા પ્રાણીઓ પણ મદરહિત થઈ જન્મથી માંડીને થએલા વૈરને છોડી દે છે.'
આવી રીતે મહાત્માનો અભૂત પ્રભાવ જોઈ આશ્ચર્ય પામેલો વનપાળ, તે વખતનાં એટલે તે ઋતુમાં અનુકૂળ એવાં ફળાદિક લઈ પ્રતિહારની સાથે સભામાં બેઠેલા શ્રેણિક રાજા પાસે ગયો અને એ મંડળેશ્વર રાજાના હાથમાં ફળોની ભેટ આપીને આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યો : “હે દેવ ! આપના પુણ્યથી વૈભારગિરિ પર્વત ઉપર શ્રી મહાવીર સ્વામીનું સમવસરણ થએલું છે. એ વચન સાંભળી આસન ઉપરથી ઉઠી શ્રેણિક રાજાએ તે દિશામાં સાત આઠ પગલાં સામા ચાલીને પંચાંગથી નમસ્કાર કર્યા. પછી વનપાળને વધામણીમાં પોતાના અંગ ઉપર રહેલાં વસ્ત્રાભરણો આપ્યાં. ત્યારે ઘણો સંતુષ્ટ થયેલો તે વનપાળ બોલ્યો : “હે રાજન ! આ ફળ મને ભર્યા હાથે આવવાથી મળેલું છે. કહ્યું છે કે : રાજાને, દેવને, ગુરુને, નૈમિત્તિકને અને વૈધને ખાલી હાથે જોવા નહીં, પણ કાંઈ ફળાદિક હાથમાં લઈને જોવા. હમેશાં ફળથી જ ફળ મળે છે. વનપાળના ગયા પછી મહારાજા શ્રેણિક આનંદકારી વાજિંત્રોના શબ્દોથી દિશાઓના મધ્યભાગને પૂરતા પરિજન અને પુરજન સહિત સવસરણમાં ગયા. ત્યાં પાંચ પ્રકારના અભિગમ સાચવી ત્રણ પ્રદક્ષિણા દેઈ પ્રભુને પ્રણામ કરી નીચેના શ્લોકથી સ્તુતિ કરવા લાગ્યા.