________________
जाण्यो, त्यारे तेओए मारी मोटी मश्करी करी, अने ते दिवसथी मारुं नाम गल्लस्फोट प्रख्यात थयु. ते उचितज छे के-जे प्राणी दुष्ट चेष्टा करशे, ते तरतज निंदनीय हास्य अने दुःखने केम नहि पामशे ॥८५ ॥ हे नगरनिवासीओ ! तमे मारी मूर्खता जोई? मूगो थइने गाल चीरवाना असह्य दुःख सहवावाळो पोतानो नाश करनारो मारा सरखो मूर्ख तमे कोई जग्याए पण जोयो होय तो कहो. ॥ ८६ ॥ लज्जाबलं पुरुषत्व, शौच, अर्थ, काम, धर्म, संयम, अने आकिंचन पणानुं स्वरुप सारी रीते समजीने योग्य समयपरज सेवन करेलां तत्काल मनवांछित सिद्धि आपे छे ॥ ७॥ माटे हे ब्राह्मणो! जे मूर्ख हेयाहेयना ज्ञान वगर सर्व प्रकारथी सागी थइने पण अभिमान करे छे, ते हास्य दुःख अने सघळा लोकोथी निंदापात्र थईने घोर नर्कमां जाय छे ॥ ८८ ॥ ए पछी नगरनिवासिओए कह्यु के, हे भद्र पुरुषो ! तमे तेज साधुनी पासे जईने पोताना मूर्खपणाने शुद्ध करो ते उचितज छे. सत्पुरुष असाध्य कार्यमां कदी प्रयत्न करता नथी।। ८९॥ हे ब्राह्मणो ! आ प्रमाणे सारासारना विचार वगरना चार प्रकारना मूर्ख में प्रगट कर्या, जो तमे लोकोमां कोई एवो मनुष्य होय तो हुँ साची वात कहेतां डरूंछु ॥ ९० ॥ लज्जा करवावाळी वेश्या, अतिशय दान करवावाळा धनाढय, गर्व करता नोकर, भोगाभिलाष करता ब्रह्मचारी, चिंता करवावाळा भांड, शीलनो नाश करवावाळी स्त्री अने लोभी राजा तरतज नष्ट थई जाय छे ।। ९१ ॥ विवेकराहित पुरुषने कोई कालमां पण कीर्ति, कान्ति, लक्ष्मि, प्रतिष्ठा धर्म, अर्थ, काम, सुख बगेर थतां नथी. ए कारणथी सर्व प्रकारथी श्रेष्ठ दरेक कार्य करती वखते।
