________________
अथ बालावबोध सहित श्रीगुरुवंदन भाष्य प्रारंभः
गुरुवंदण मह तिविहं, तं फिट्टा बोल बारसावतं, सिर नमणाइसु पढमं, पुस ख मासमण मुगि बीअं॥१॥
अर्थः-(अह के) अथ शब्द ते मंगलादिकारें ने तथा प्रथम प्रारंनने कारणे अथ शब्दें करी चैत्यवंदन नाष्य कह्या पठी हवे गुरुवंदन नाष्य कहीये 3यें. (तं के)ते (गुरुवंदणं के) गुरु वंदन (तिविहं के ) त्रण प्रकारे ने तेमां पहेलु (फिट्टा के) फेटा वंदन, बोजु (गेन के) थोनवंदन, त्रीनुं (वारसावत्तं के) हादशावर्त वंदन, तिहां (सिरनमणाइसु के) मस्तक न मामवादिकने विषे आदि शब्द यकी अंजलिकरण ते हाथ जोमवादिक जाणवा. ते (पढमं केए)