________________
छेदपिण्डम् |
एवं दशविधप्रायश्चित्तं भणितं तु कल्पव्यवहारे । जीते पुरुषभेदं ज्ञात्वा दातव्यमिति भणितं ॥ रिसिपायच्छित्तं - इति ऋषिप्रायश्चित्तं समाप्तम् ।
जं समणाणं वृत्तं पायच्छितं तह ज्जमाचरणं तेसिं चेव पउत्तं तं समणीणंपि णायव्वं ॥ २८९ ॥ यत् श्रमणानामुक्तं प्रायश्चित्तं तथा यत् आचरणम् । तेषां चैव प्रोक्तं तत् श्रमणीनामपि ज्ञातव्यम् ॥ वरि परियायछेदो मूलद्वाणं तहेव परिहारो । दिणपडिमा विय तीसं तियालजोगो य णेवत्थि ॥ २० ॥ नवरि पर्यायच्छेदो मूलस्थानं तथैव परिहारः । दिनप्रतिमापि च तासां त्रिकालयोगश्च नैवास्ति || थिरअथिराणज्जाणं पमादप्पहिं एगबहुवारं । सामाचारदिचारे पायच्छित्तं इमं भणियं ॥ २९९ ॥ स्थिरास्थिराणामार्याणां प्रमाददर्भाभ्यां एकबहुवारम् । सामाचारातिचारे प्रायश्चित्तं इदं भणितम् ॥ काउस्सगो खमणं खमणं पणगं च पणग छटुं च । छडं तहेव मासिगमेवमिसीणं पि दायव्वं ॥ २९२ ॥
कार्योत्सर्गः क्षमणं क्षमणं पंचकं च पंचकं षष्ठं च । षष्ठं तथैव मासिकमेवं ऋषीणामपि दातव्यम् ॥ एकस्स वत्थजुयलस्सेक्कस्स गोणिया एक्ककथाए पासुगजलेण पक्खालणम्मि एक्को विउस्सग्गो ॥ २९३ ॥
