________________
બત્રીશી-૧૪, લેખાંક-૮૭
૯૫૧
પરિભ્રષ્ટ થાય ને મિથ્યાત્વી બને તો પણ ગ્રન્થિભેદકાળે જે સ્થિતિ હતી એને ઉલ્લંઘીને= એનાથી અધિક સ્થતિબંધ ક્યારેય થતો નથી. આમ સમાનપ્રવૃત્તિ હોવા છતાં ૭૦ કોડા-કોડી સાગરોપમ વગેરે ઉત્કૃષ્ટ બંધ થવો નહીં, એ આ જીવના અંદરના શોભન પરિણામને જણાવે છે. આને બરાબર સ્પષ્ટ રીતે સમજીએ..
જે અનાદિકાળમાં હજુ સુધી ક્યારેય સમ્યક્ત્વ પામ્યો જ નથી એ અનાદિમિથ્યાત્વી... અને જે ગ્રન્થિભેદદ્વારા સમ્યક્ત્વ પામ્યા પછી પડીને મિથ્યાત્વે આવ્યા હોય તે સાદિમિથ્યાત્વી. જે પાપ પ્રવૃત્તિ કરતી વેળા અનાદિમિથ્યાત્વી જીવ ૭૦ કો કો૰ સાગરોપમ સ્થિતિબંધ કરે છે એ જ પાપપ્રવૃત્તિ કરતી વખતે સાદિમિથ્યાત્વી જીવ અંતઃ કો૰ કો૦ સાગરોપમથી વધુ સ્થતિબંધ કરતો નથી. આનો અર્થ સ્પષ્ટ છે કે ભિન્નગ્રન્થિકજીવને અનાદિ મિથ્યાત્વીજીવ જેવો તીવ્રસંક્લેશ આવી શકતો નથી. એ ન આવી શકવો એ પણ એક શોભન પરિણામ છે.
જો કે કાર્યગ્રન્થિકમતે સાદિમિથ્યાત્વી પણ ૭૦ કો કો સાગરોપમ બંધ કરી શકે છે. એટલે તત્પ્રાયોગ્ય સંક્લેશ પણ એને માનવો જ પડે. તેમ છતાં, પૂર્વે જણાવ્યું એમ બંધાયેલું કોઈ પણ દલિક અનાદિમિથ્યાત્વીને જેમ ઉત્કૃષ્ટથી ૭૦ કો કો૰ સાગરોપમ સુધી આત્મા પર રહી શકે છે. એમ સાદિમિથ્યાત્વીને રહી શકતું નથી. એને તો અંતઃ કોટા કાટિ સાગરોપમ સુધીમાં એ ખરી પડે જ છે. આ પણ જીવની એક પ્રકારની આંતરિક યોગ્યતા-શુભપરિણામ છે. આમ, કર્મોને આત્માપર ૭૦ કોટા કોટિ સાગરોપમ જેટલા દીર્ઘકાળ સુધી ચોંટાડી રાખે એવા રસથી સાદિમિથ્યાત્વી જીવ કર્મબંધ કરતો નથી. એ અભિપ્રાયે અહીં કાર્યગ્રન્થિકમતે તેવા રસનો અભાવ કહ્યો છે. ને આ પણ એક શોભન પરિણામ તો છે જ. એટલે
