________________
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
अज्जुणगस्स सरीरं, अणुपविसामि कमेण विहिपुव्वं । सतरसहिं वासेहिं छट्ठम्मि पउट्टपरिहारे ॥१०९॥ सावत्थीनयरीए हालाहलकुंभकारिनामाए। कुंभारावणमज्झे मुयामि अज्जुणगदेहं तु ॥११०।। गोसालगस्स देहं थिरं ददं सीय-वाय-उसिणसहं । उवसग्ग-खुहा-तण्हा-दंसाइखमं ति काऊणं ॥१११॥ तं सोलसवासाइं सत्तमयम्मि पउट्टपरिहारे । तेत्तीसयवाससए उ होति सव्वे विमे सत्त ॥११२।।
तं सुट्ठ णं कासवा ! तुम ममं एवं वयासि सो हु णं गोसालो मंखलिपुत्तो मम अंतेवासी" । तओ भगवं महावीरो गोसालगं भणइ-"गोसाला ! जहा कोइ चोरो गामेल्लएहिं परब्भमाणो कंचि निलुक्कणजोगं ठाणमपस्संतो उण्णालोमं वा कप्पासपोम्हं वा तणसूयं वा अंतरा दाऊण निलुक्कइ । तओ अत्ताणं अणावरियं पि आवरियं ति मण्णइ एवमेव तुमं पि गोसाला । अण्णेसंते अप्पाणं अण्णमिइ भणसि, तं न तुज्झ एयारिसं वोत्तुं जुत्तं जओ सो चेव तुमं नो अण्णो" । तओ गोसालो भगवया एवं भणिओ आसुरुत्तो समणं भगवं महावीरं उच्चावयाहि आउसणाहि आउसइ, उच्चावयाहिं उद्धंसणाहिं उद्धंसेइ, निब्भच्छणाहिं निब्भच्छेइ, तज्जणाहिं तज्जेइ, तज्जेत्ता य भणइ, अवि य
हं भो न होसि अज्जं कासवया ! नट्ठओ विणट्ठोऽसि । मह कोवजलणजालावलीहिं खयमेसि सलहो व्व ॥११३।। संपइ न दीससि च्चिय होसि खणद्धेण भासरासि त्ति । न तुम मुणसि विसेसं जेण महं अप्पणो तह य ॥११४॥ इय जंपंतं.दटुं कोवमहाजलणभासुरसरीरं। सव्वाणुभूइसाहू गुरुपरिभवमसहमाणो उ ॥११५॥ उद्वित्ता गोसालग-सामीणं अंतरम्मि ठाऊणं ।
जंपइ फुडक्खरेहिं जह ट्ठियं एरिसं वयणं ॥११६॥
"हं भो गोसालगा ! जो जस्स अंतिए किंचि अक्खरं वा पयं वा सिक्खइ सो तं देवयं पिव वंदइ नमसइ पज्जुवासइ, तुमं पुण भगवया चेव मुंडाविए, भगवया चेव पव्वाविए, भगवओ चेव पसाएण इत्तियाए रिद्धीए भायणं जाओ, संपयं भगवओ चेव
१. ला. दिढं ॥ २. सं.वा.सु. “यासि गोसा' ॥ ३. ला. अत्तणो ॥